ဂ်ဴလိုင္ (၇) ရက္ေန ့ကို ေရာက္လာပါၿပီ။ ေက်ာင္းသားထုရဲ ့ ႏွလံုး သည္းပြတ္ပမာ ေက်ာင္းသား သမဂၢ အေဆာက္အအံု ႀကီး ဗံုးခြဲခံရၿပီး စစ္ဘီလူးေတြက အုိေက ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ ့ သူလုပ္တယ္ ငါ လုပ္တယ္ ဆိုၿပီး ေနာက္ပိုင္း မွာ အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲ ေျပာဆုိၾကပံုေတြကို ဗုိလ္ထက္မင္းက ေရးသားေပးပို ့ခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္လာ ေနာက္သား ေတြ သိရွိႏိုင္ေအာင္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေရးသားေပးပို ့ခဲ့တဲ့ ဗုိလ္ထက္မင္းကို အထူး ေက်းဇူးတင္ ရွိပါတယ္။ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္က နယ္စပ္ကို ေရာက္ရွိလာတဲ့ တပ္မေတာ္ အရာရွိ တစ္ဦးရဲ ့ ေဆာင္းပါးနဲ ့ ျပည္တြင္းက ေထာက္လွမ္းေရး အရာရွိ ေဟာင္း တစ္ဦး ေပးပို ့လာတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြကိုလည္း တပ္မေတာ္ က႑မွာ ဆက္လက္ တင္ျပေပးသြားမယ္ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္း ႀကိဳတင္ သတင္းေကာင္း ေပးလိုက္ပါတယ္။
ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ရဲ ့ သမိုင္း၀င္ မွတ္တမ္းဓာတ္ပံုမ်ား
ရန္က်န္ တကၠသုိလ္ (သို ့မဟုတ္) ဆဲဗင္း ဂ်ဴလိုင္
ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗုိလ္ထက္မင္း
ေက်ာင္းသားဆိုတာဟာ ပြင့္လင္း ရို္းသားၿပီး ဖိႏွိပ္မႈ၊ မတရားမႈကို မႀကိဳက္တဲ့ သဘာ၀ ရွိပါတယ္။ ေခတ္ပညာ တတ္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံတကာ နဲ ့ ယွဥ္ကာ အျမင္က်ယ္ အသိဥာဏ္ ၾကြယ္၀သူေတြလည္း ျဖစ္ၾကပါတယ္။ နယ္ခ်ဲ ့ ကိုလိုနီ လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ဖုိ ့ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ကယ္တင္ခဲ့တဲ့ "အာဇာနည္ သူရဲေကာင္း" ေတြဟာ ေက်ာင္းသားေတြက ျဖစ္လာတာ မဟုတ္ပါလား ခင္ဗ်ား။ ေက်ာင္းသား သမဂၢနဲ ့ ေက်ာင္းသားေတြ ဟာ လြတ္လပ္ေရး ရရွိမႈ ျပႆနာ၊ ျပည္တြင္းစစ္ ရပ္စဲေရး ျပႆနာ၊ ဒီမုိကေရစီနဲ ့ လူ ့အခြင့္အေရး ျပႆနာ၊ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ျပႆနာ စတာေတြကို အၾကိတ္အနယ္ ေျဖရွင္းေတာင္းဆို ခဲ့ၾကပါတယ္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ (၂) ရက္ေန ့၊ ဗုိလ္ေန၀င္း အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့အခါ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို ပထမဆံုး ဆန္ ့ က်င္ ကန္ ့ကြက္ ခဲ့တာ ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အာဏာသိမ္းၿပီးၿပီးခ်င္း မတ္လ (၃) ရက္ေန ့မွာ (ဗကသ)၊ (တကသ) နဲ ့ (ရကသ) တုိ ့ ပူးတြဲၿပီး ေၾကညာခ်က္ တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ကာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္း ျခင္းကို ကန္ ့ ကြက္လုိက္ၾကပါတယ္။ ဖဆပလ၊ ပမညတ စတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီးေတြက ေစာင့္ၾကည့္ဖုိ ့ ဆံုးျဖတ္ ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြက ျပတ္ျပတ္သားသား ကန္ ့ကြက္ခဲ့ၾကလို ့ ဗုိလ္ေန၀င္းက အာဃာတ တရား ထားခဲ့ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ရဲ ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ ့ စီမံခန္ ့ခြဲေရးကို ပညာေရး ၀န္ႀကီးဌာနက တုိက္ရိုက္ ကိုင္တြယ္ျခင္း မျပဳဖုိ ့ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီက ေမလ (၉) ရက္ေန ့မွာ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ မွာ ပါတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္အားလံုးကို ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီက က်င့္သံုးမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ ့ ေက်ာင္းသား ေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ စည္းကမ္းခ်က္ (၂၂) ခ်က္ကိုလည္း ထုတ္ျပန္လုိက္ပါတယ္။ ေမလ (၁၀) ရက္ေန ့ တကၠသိုလ္ ေကာင္စီ၀င္ေတြကို ဗုိလ္ေန၀င္းက ဒဂံုရိပ္သာ မွာ ေခၚယူေတြ ့ဆံုၿပီး မူလတကၠသုိလ္ ေကာင္စီကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာဆုိ ေၾကညာခဲ့လုိ ့ ေက်ာင္းသားထုအတြင္း မေက်နပ္မႈ ပိုမို မ်ားျပားခဲ့ပါတယ္။
ေမလ (၂၇) ရက္ေန ့ တကၠသိုလ္ ေကာင္စီကို ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီရဲ ့ ေၾကညာခ်က္အမိန္ ့ (၃၀) နဲ ့ ထုတ္ျပန္တဲ့ အခါမွာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ မပါ၀င္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ အရာရွိႀကီးေတြနဲ ့ သာ ဖြဲ ့စည္း ထားလို ့ ေက်ာင္းသားမ်ား ေပါက္ကြဲ ခဲ့ပါတယ္။ ေမလ (၃၁) ရက္ေန ့ မွာ ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ ေျပလည္မႈ ရွိတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ သာလွကို ရာထူးက ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ ့ ဆရာ သခ်ၤာ ပါေမာကၡ ဦးကာ အား အစားထုိး ခန္ ့အပ္လိုက္ရာမွ အာဏာရွင္အစြယ္ ဘီလူး ေပၚထြက္လာပါေတာ့တယ္။ အမွန္ မွာ တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒအရ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ရာထူး လစ္လပ္ရင္ ပါေမာကၡေတြထဲက ယွဥ္ၿပိဳင္ အေရြးခံ ခြင့္ရွိၿပီး တကၠသိုလ္ ဘဲြ ့ရ အသင္း၀င္ေတြ လွ်ိဳ ့၀ွက္ မဲေပးကာ ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ထုတ္ျပန္တဲ့ ပညာေရး စည္းကမ္းသစ္ေတြဟာလည္း လူ ့အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ အခ်က္အလက္ ေတြ မ်ားစြာ ပါရွိလို ့ ေက်ာင္းသားေတြက ေထာက္ျပၿပီး ကန္ ့ကြက္မႈ ျပဳလုပ္လာခဲ့ပါတယ္။ တကသ အဖြဲ ့မွ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ရံုးကို တရား၀င္ စာေပးပို ့ခဲ့ေပမဲ့ ျပန္ၾကားမႈ တစ္ခု မွ မရခဲ့လို ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အပိုင္း နဲ ့ ေက်ာင္းသားမ်ားအၾကား တင္းမာ မႈ ျပင္းထန္လာခဲ့ပါတယ္။
၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ (၂) ရက္ေန ့၊ ဗုိလ္ေန၀င္း အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့အခါ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို ပထမဆံုး ဆန္ ့ က်င္ ကန္ ့ကြက္ ခဲ့တာ ေက်ာင္းသားေတြ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ အာဏာသိမ္းၿပီးၿပီးခ်င္း မတ္လ (၃) ရက္ေန ့မွာ (ဗကသ)၊ (တကသ) နဲ ့ (ရကသ) တုိ ့ ပူးတြဲၿပီး ေၾကညာခ်က္ တစ္ေစာင္ ထုတ္ျပန္ကာ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္း ျခင္းကို ကန္ ့ ကြက္လုိက္ၾကပါတယ္။ ဖဆပလ၊ ပမညတ စတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီးေတြက ေစာင့္ၾကည့္ဖုိ ့ ဆံုးျဖတ္ ထားတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသားေတြက ျပတ္ျပတ္သားသား ကန္ ့ကြက္ခဲ့ၾကလို ့ ဗုိလ္ေန၀င္းက အာဃာတ တရား ထားခဲ့ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ရဲ ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ ့ စီမံခန္ ့ခြဲေရးကို ပညာေရး ၀န္ႀကီးဌာနက တုိက္ရိုက္ ကိုင္တြယ္ျခင္း မျပဳဖုိ ့ ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီက ေမလ (၉) ရက္ေန ့မွာ ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။ တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒ မွာ ပါတဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္အားလံုးကို ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီက က်င့္သံုးမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ ့ ေက်ာင္းသား ေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ေက်ာင္းေဆာင္ စည္းကမ္းခ်က္ (၂၂) ခ်က္ကိုလည္း ထုတ္ျပန္လုိက္ပါတယ္။ ေမလ (၁၀) ရက္ေန ့ တကၠသိုလ္ ေကာင္စီ၀င္ေတြကို ဗုိလ္ေန၀င္းက ဒဂံုရိပ္သာ မွာ ေခၚယူေတြ ့ဆံုၿပီး မူလတကၠသုိလ္ ေကာင္စီကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာဆုိ ေၾကညာခဲ့လုိ ့ ေက်ာင္းသားထုအတြင္း မေက်နပ္မႈ ပိုမို မ်ားျပားခဲ့ပါတယ္။
ေမလ (၂၇) ရက္ေန ့ တကၠသိုလ္ ေကာင္စီကို ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီရဲ ့ ေၾကညာခ်က္အမိန္ ့ (၃၀) နဲ ့ ထုတ္ျပန္တဲ့ အခါမွာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားေတြ မပါ၀င္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ အရာရွိႀကီးေတြနဲ ့ သာ ဖြဲ ့စည္း ထားလို ့ ေက်ာင္းသားမ်ား ေပါက္ကြဲ ခဲ့ပါတယ္။ ေမလ (၃၁) ရက္ေန ့ မွာ ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ ေျပလည္မႈ ရွိတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ သာလွကို ရာထူးက ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ ့ ဆရာ သခ်ၤာ ပါေမာကၡ ဦးကာ အား အစားထုိး ခန္ ့အပ္လိုက္ရာမွ အာဏာရွင္အစြယ္ ဘီလူး ေပၚထြက္လာပါေတာ့တယ္။ အမွန္ မွာ တကၠသိုလ္ အက္ဥပေဒအရ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ရာထူး လစ္လပ္ရင္ ပါေမာကၡေတြထဲက ယွဥ္ၿပိဳင္ အေရြးခံ ခြင့္ရွိၿပီး တကၠသိုလ္ ဘဲြ ့ရ အသင္း၀င္ေတြ လွ်ိဳ ့၀ွက္ မဲေပးကာ ေရြးေကာက္တင္ေျမာက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ထုတ္ျပန္တဲ့ ပညာေရး စည္းကမ္းသစ္ေတြဟာလည္း လူ ့အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္တဲ့ အခ်က္အလက္ ေတြ မ်ားစြာ ပါရွိလို ့ ေက်ာင္းသားေတြက ေထာက္ျပၿပီး ကန္ ့ကြက္မႈ ျပဳလုပ္လာခဲ့ပါတယ္။ တကသ အဖြဲ ့မွ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ရံုးကို တရား၀င္ စာေပးပို ့ခဲ့ေပမဲ့ ျပန္ၾကားမႈ တစ္ခု မွ မရခဲ့လို ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အပိုင္း နဲ ့ ေက်ာင္းသားမ်ားအၾကား တင္းမာ မႈ ျပင္းထန္လာခဲ့ပါတယ္။
တကၠသိုလ္ အေဆာင္ တံခါးေတြကို ည (၈) နာရီပိတ္မယ္၊ ဘယ္သူမွ အ၀င္အထြက္ မလုပ္ရလို ့ တင္းၾကပ္စြာ တားျမစ္လိုက္ျပန္ရာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ေဒါသထြက္ကုန္ၾကပါတယ္။ ဂ်ဴလုိင္ (၄) ရက္ေန ့ ည (၉) နာရီမွာ ေတာ့ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားေတြ ေၾကြးေၾကာ္ ကန္ ့ကြက္ ဆႏၵျပၾကပါေတာ့တယ္။ ဂ်ဴလုိင္လ (၅) ရက္ေန႔ မွာ ေက်ာင္းသားေတြက ပါေမာကၡခ်ဳပ္နဲ ့ ေတြ ့ခြင့္ေပးဖုိ ့ ပန္ၾကားေပမဲ့ ေတြ ့ခြင့္မရတာေၾကာင့္ အေဆာင္ တံခါး ကို လူအင္အားနဲ ့ တြန္းဖြင့္ၿပီး လမ္းမေတြ ေပၚကို ထြက္လာၾကပါတယ္။ ဂ်ဴလိုင္လ (၆) ရက္ေန ့မွာ တကၠသိုလ္ နယ္ေျမကို ပုဒ္မ (၁၄၄) အမိန္ ့ထုတ္ျပန္လိုက္ပါတယ္။ ဂ်ဴလိုင္လ (၇) ရက္ေန ့ မနက္ (၁၁) နာရီမွာေတာ့ ေက်ာင္းသား ထု အစည္းအေ၀း က်င္းပၿပီး ပုဒ္မ (၁၄၄)ကို ဆန္ ့က်င္ ကန္ ့ကြက္ျခင္း၊ မတရား ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ (၂၂) ခ်က္ကို ဖ်က္သိမ္းေပးဖို ့ ေတာင္းဆုိျခင္း၊ တကၠသိုလ္ ပရ၀ွဏ္အတြင္း စီတန္းလွည့္လည္ ဆႏၵျပျခင္း ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြ ဆႏၵျပပြဲၿပီးဆံုးခ်ိန္မွာ လွည္းတန္း ဂါတ္တဲက ရဲကားတန္း တစ္ခု ရုတ္ခ်ည္း ၀င္ေရာက္လာၿပီး အင္အား (၂၀၀) ခန္ ့ သံုးကာ ကို ဗေဆြေလး နဲ ့ ကို သက္ အပါအ၀င္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားခဲ့ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ ရဲေတြဟာ အဓိိပတိ လမ္းေပၚမွာ ထိပ္တုိက္ ရင္ဆုိင္ ေတြ ့ဆံု ၾကၿပီး ရဲေတြ က မ်က္ရည္ယို ဗံုးေတြနဲ ့ ပစ္၊ နံပါတ္ ဒုတ္ ေတြနဲ ့ ရိုက္ ၊ ေက်ာင္းသားေတြက ရရာ ခဲေတြနဲ ့ ပစ္ေပါက္ ရုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္ပြားခဲ့ၾကပါတယ္။
ေသြးသံရဲရဲနဲ ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ေတြ ့ရတဲ့ အခါ ေက်ာင္းသာထုဟာ ပိုမို နာက်ည္းလာၿပီး ေတာင္ငူေဆာင္၊ ဒဂံုေဆာင္၊ မႏၱေလးေဆာင္ စတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက အင္အားထု ႀကီးမားစြာ ျပန္လည္ တုန္ ့ျပန္ရာ တုိက္ပြဲ ျပင္းထန္လာၿပီး ရဲေတြက ဆုတ္ခြာေပးလိုက္ရပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ အ၀ိုင္းေလး မွတ္တုိင္အနီးမွာ ဆြဲအားေကာင္းတဲ့ အသံဖမ္းစက္နဲ ့ လႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်ကို ဖမ္းယူၿပီး ျမန္မာ့အသံကြပ္ကဲမႈ ရံုးကို စဥ္ဆက္မျပတ္ သတင္းပို ့ေနပါတယ္။ ဗဟို ကြပ္ကဲမႈ ေနရာက ျမန္မာ့အသံမွာ ျဖစ္ျပီးဗဟိုလံုၿခံဳေရးေကာ္မတီ ဥကၠ႒ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ေက်ာ္စိုး၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး လွဟန္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး သန္းစိန္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ေမာင္လြင္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ဘဦး၊ ရဲခ်ဳပ္ ဦးဘေအး၊ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးကာတုိ ့ ရွိေနၾကပါတယ္။အနီးကပ္ကြပ္ကဲမႈ အဖြဲ ့မွာ သနက (၄) တပ္ရင္းမွဴး ဒုတိယ ဗုိလ္မွဴးႀကီး စိန္လြင္၊ စစ္အင္ဂ်င္နီယာ တပ္မွဴး ဒုတိယ ဗုိလ္မွဴးႀကီး လွျမင့္၊ လက္ေထာက္ ရဲမင္းႀကီး ဦးလွေငြ တို ့ ပါ၀င္ၿပီး အေျခအေနကို မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ ဒုတိယ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအာင္ႀကီး လည္း လႈပ္ရွားသြားလာ ညႊန္ၾကားေနပါတယ္။
ညေနပိုင္းမွာေတာ့ စစ္ကားေတြ ေရာက္ရွိလာကာ စစ္သားေတြဟာ ဂ်ာမနီ ႏိုင္ငံလုပ္ BA (63) G3, BA (64) G4 ေမာင္းျပန္ ရိုင္ဖယ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ၿပီး တကၠသိုလ္၀င္း စာတုိက္မွ စ၍ အဓိပတိ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္နဲ ့ မႏၱေလး ေဆာင္၀င္း ဘက္ကို မ်က္ႏွာမူ အသီးသီး ေနရာယူလိုက္ၾကပါတယ္။ စာတိုက္၀င္း ၿခံစည္းရိုး အနီးမွာ ဒု ဗုိလ္မွဴးႀကီးစိန္လြင္အား ေက်ာင္းသား တခ်ိဳ ့က ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြက ဗုိလ္မွဴး တုိ ့ တပ္ေတြ ကမာရြတ္ ဂတ္တဲ အထိ ဆုတ္ခြာေပးပါလို ့ ေလေျပထုိး ေျပာဆုိခဲ့ေပမဲ့ အထက္ အမိန္ ့အရ လာတာ ျဖစ္လုိ ့ ဆုတ္မေပးႏုိင္ဘူးဟု ျပန္လည္ ေျပာဆုိခဲ့တယ္လို ့သိရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို လူစုခဲြဖို ့နဲ ့သူငယ္ခ်င္း ေတြကို ကိုယ့္ အေဆာင္ကို ျပန္၀င္ခိုင္းဖို ့ ဗိုလ္ စိန္လြင္ က ျပန္လည္ ေျပာဆိုပါတယ္။ ေက်ာင္းသားထဲက တခ်ိဳ႔ ဟာ သူတို ့ အတြက္ မရပ္တည္တဲ့ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးကာရဲ ့ကားနံပါတ္ (စ - ၆၅၉) နဲ ့ ေက်ာင္းပိုင္ကား (စ - ၆၂၀၃) တို ့ကို လမ္းမေပၚမွာ မီးရႈိ ့လိုက္ရာမွ တင္းမာမႈ အထြတ္အထိပ္သို ့ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တကၠသိုလ္ရိပ္သာ လမ္းေပၚကစာတိုက္အနီးကို ဖီးယက္ ကားတစ္စီး ေရာက္ရွိလာၿပီး ဗုိလ္စိန္လြင္ကို စာ တစ္ေစာင္ ေပးလုိက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီစာကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္ဖုိ ့ "ပစ္မိန္႔" ေပးလိုက္တဲ့ စာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုိလ္ စိန္လြင္က တပ္မွဴးေတြကို ေခၚယူၿပီး ပစ္ရန္ ညႊန္ၾကားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ G3, G4 ေမာင္းျပန္ ရုိင္ဖယ္ေတြနဲ ့ တကၠသိုလ္ ၀င္းအတြင္းက ေက်ာင္းသားေတြကို သံုး မိနစ္ ပစ္၊ ႏွစ္ မိနစ္ နား စနစ္ နဲ ့ အတြဲလိုက္ ပစ္ခတ္ပါ ေတာ့တယ္။ ဒဏ္ရာရ ေသဆံုးသူ (၁၀၀) ၀န္းက်င္ ရွိခဲ့ၿပီး တကၠသုိလ္ နယ္ေျမဟာ ဥဒါန္း မေၾကစရာ "ေသြးေၾကြး" တင္ခဲ့လို ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဟာ "ရန္က်န္ တကၠသိုလ္" ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ စစ္ဘီလူးေတြဟာ အားမရ ေသးဘဲ ဂ်ဴလိုင္လ (၈) ရက္ မနက္ (၄) နာရီ ၀န္းက်င္မွာ စစ္အင္ဂ်င္နီယာတပ္က ဗုိလ္မွဴး ထြန္းရီ ဦးစီးၿပီး တကၠသိုလ္ သမဂၢ အေဆာက္အအံု ႀကီးအား ဒိုင္းနမိုက္ နဲ ့ ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီး ပစ္လုိက္ပါတယ္။ (၇) နာရီ မွာေတာ့ ဗုိလ္ေန၀င္းက "ဓား ဓား ခ်င္း၊ လွံ လွံ ခ်င္း" စိန္ေခၚတဲ့ မိန္ ့ခြန္းကို ျမန္မာ့အသံမွ နားခါးစရာ ေျပာၾကား ခဲ့ပါတယ္။
ဒီျဖစ္စဥ္နဲ ့ စပ္လ်ဥ္းၿပီး ဗုိလ္ေန၀င္းနဲ ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး တုိ ့က "အုိေက" ဆုိတဲ့ စကားလံုးနဲ ့ သူလုပ္တယ္ ငါလုပ္တယ္လုိ ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲ ေျပာဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗုိလ္ေန၀င္းဟာ ဗဟို ကြပ္ကဲမႈ ဥကၠ႒ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ေက်ာ္စိုးအား သမဂၢ အေဆာက္အဦး ထဲမွာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ထြက္လာၾကဖုိ ့ အသံခ်ဲ ့ စက္နဲ႔ ေျပာၾကားရန္၊ မထြက္လာရင္ ရီကြိဳင္လက္ လက္နက္ႀကီးနဲ ့ ပစ္ဖမ္းမယ္လုိ ့ ထည့္သြင္းေျပာၾကားရန္၊ ညေနပိုင္း မေမွာင္ခင္ လုပ္ရန္နဲ ့ လုိအပ္ရင္ လက္နက္ႀကီး သံုးဖုိ ့ အမိန္ ့ေပးခဲ့တယ္လုိ ့ သိရပါတယ္။ ရီကြိဳင္လက္ လက္နက္ႀကီး ဟာ ေပါက္ကြဲမႈ ျပင္းထန္တဲ့ စြမ္းအားရွိလို ့ အဲဒီလက္နက္ႀကီးနဲ ့ ပစ္ရင္ အေဆာက္ အဦး မခံႏိုင္ဘဲ ပြင့္ထြက္ကာ မိုင္းေဖာက္ခဲြတာနဲ ့ စြမ္းအားအတူတူ ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဦးေအာင္ႀကီး က ဆင္ေ၀ွ ့ ရန္ေရွာင္ ရွင္းရာမွာ ဗုိလ္လွဟန္နဲ ့ အတူ ဦးေန၀င္း ထံကို သမဂၢ အေဆာက္အဦး ဗံုးခဲြမဲ့ ကိစၥ တားဆီးဖို႔ သြားတာလို ့ ေျပာပါတယ္။ ျဖစ္စဥ္အမွန္က ကြပ္ကဲမႈအဖြဲ ့က ဗံုးခြဲဖို ့ ဆံုးျဖတ္တာကို ဦးေန၀င္းထံ အတည္ျပဳေပးဖုိ ့ သြားေရာက္တင္ျပခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အဲဒီကိစၥကို ဦးေန၀င္းက အုိေက ဆက္လုပ္ပါလုိ ့ သေဘာတူ ခဲ့ လို ့ ဦးေအာင္ႀကီးကလည္း ကြပ္ကဲမႈ အဖြဲ ့အား ညႊန္ၾကား ေျပာဆို ခိုင္းေစခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္း တရားခံ သူ တို ့ ႏွစ္ဦးနဲ ့ ႀကံရာပါ စစ္ဘီလူးေတြ အားလံုး ေၾကာင့္ သမဂၢ အေဆာက္အဦးအတြင္းမွာ နားခို ေနၾကတဲ့ ဒဏ္ရာ ရ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေျမာက္မ်ားစြာဟာ အေဆာက္အဦးႀကီးနဲ ့ အတူ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ့လို ့ ရင္နင့္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
၁၉၆၃ ဂ်ဴလိုင္လ (၇) ရက္ေန ့မွာေတာ့ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ တစ္ႏွစ္ေျမာက္ အခမ္းအနားကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကရာ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး မ်က္ရည္ က် ၀မ္းနည္း ဂုဏ္ယူၾကၿပီး က်ဆံုးသူမ်ားအတြက္ လြမ္းသူ ့ ပန္းေခြ ခ်ခဲ့ၾကပါ တယ္။ မူလေနရာမွာ ယာယီ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးကို ဖြင့္ပြဲ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စၿပီး ေက်ာင္းသားတုိင္းရဲ ့ ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲမွာ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္ ့က်င္ေရးကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခိုင္မာစြာနဲ ့ အျမစ္တြယ္ ကိန္း၀ပ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ ႏုပ်ိဳသစ္လြင္ ရယ္ေမာသံေတြနဲ ့စည္ကားခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပရ၀ုဏ္ဟာ ယေန ့ ဆုိရင္ ေျခာက္ေသြ ့တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး တကၠသိုလ္ေတြကို အေ၀းကို လႊင့္ထုတ္ထားရတဲ့အထိ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ သတၱိကို ေၾကာက္ရြံ ့တုန္လႈပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဆယ္စုႏွစ္မ်ား ခ်ီၿပီး ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီအေရးအခင္းကို မမွီလိုက္တဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသား လူငယ္တုိင္း ဟာ လက္ဆင့္ကမ္း တကူးတက ေပးေ၀ငွလုိ ့ မဟုတ္ဘဲ ႏွလံုးသားအသိေလ့လာမႈ ေၾကာင့္ ကိုယ္စီ၊ ကိုယ္စီ စစ္အာဏာရွင္ကို ဆန္ ့က်င္ရမယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ အလိုလုိ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီျဖစ္စဥ္ကို သူတို ့ ေက်ာင္းသား ဘ၀က ႀကံဳခဲ့ၾကတဲ့ O.T.S ဗိုလ္သင္တန္း၊ အပတ္စဥ္ (၂၉) ေက်ာင္းဆင္း အရာရွိေတြဟာ တပ္ရင္းမွဴး ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အခ်င္းခ်င္း အလြတ္သေဘာ ေ၀ဖန္ ေဆြးေႏြးၾက ရာမွာ သမဂၢ အေဆာက္အဦးကို မိုင္းခြဲဖုိ ့ မလိုေၾကာင္း၊ သမဂၢ အေဆာက္အအံုက ဂ်က္ထုိး ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးမႀကီးအား အင္အားသံုး ရုိက္ဖ်က္ၿပီး အတြင္းက ခုိလႈံေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ဖမ္းဆီးယံုျဖင့္ ေသြးထြက္သံယုိ နည္းပါးသြားမယ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဗုိလ္ေအာင္ႀကီး နဲ ့ ဗုိလ္ေက်ာ္စိုး တုိ ့မွာ လည္းတာ၀န္ရွိၿပီး အဲဒီတုန္းက ရီကြိဳင္လက္ ေနာက္ပြင့္လက္နက္ႀကီး ဟာ ေရွ ့တန္းမွာေရာက္ေနလို ့ ရွာလို ့မရျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကြပ္ကဲမႈေပးတဲ့ အရာရွိႀကီးေတြအေနနဲ ့ အေျခအေနကို ထိမ္းသိမ္းဖို ့၊ စီမံခန္ ့ခြဲဖို ၊့ ေပါင္းစပ္ညွိႏႈိင္းဖို ့ ည့ံဖ်င္းကာႏွိပ္ကြပ္ဖို ့ကိုဘဲ တာစူေန ၾကေၾကာင္း၊ ဗိုလ္စိန္လြင္ဟာ G3,G4 ေတြကို တစ္ေတာင့္ခ်င္း အေပၚေထာင္ပစ္ရံုနဲ ့ ေျဖရွင္းရႏိုင္ေၾကာင္း စသျဖင့္ က်ဆံုးသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို တမ္းတလြမ္းဆြတ္ရင္း သံုးသပ္ေျပာဆုိ ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ မဟာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အဖြဲ ့ အစည္း ေလာင္းရိပ္ေတြ ေအာက္က ကင္းလြတ္ၿပီး သီးျခား လြတ္လပ္တဲ့ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရး အင္အားစုႀကီး တစ္ရပ္အျဖစ္ ေပၚထြက္ခဲ့တဲ့ အျပင္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ စြန္ ့လြတ္စြန္ ့စားတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ ့ အနစ္နာခံတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ အံ့မခန္း ျဖစ္ခဲ့ရ ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢနဲ ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ျပည္သူလူထုနဲ ့ ပူးေပါင္းလက္တြဲ ၿပီး ႀကီးမားတဲ့ အမ်ိဳးသား ႏိုင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ဆက္လက္ရပ္တည္ခဲ့ၾကတာကို ဂုဏ္ျပဳရင္း ေရးသားတင္ဆက္လိုက္ ရပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
ေသြးသံရဲရဲနဲ ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ေတြ ့ရတဲ့ အခါ ေက်ာင္းသာထုဟာ ပိုမို နာက်ည္းလာၿပီး ေတာင္ငူေဆာင္၊ ဒဂံုေဆာင္၊ မႏၱေလးေဆာင္ စတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြက အင္အားထု ႀကီးမားစြာ ျပန္လည္ တုန္ ့ျပန္ရာ တုိက္ပြဲ ျပင္းထန္လာၿပီး ရဲေတြက ဆုတ္ခြာေပးလိုက္ရပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ အ၀ိုင္းေလး မွတ္တုိင္အနီးမွာ ဆြဲအားေကာင္းတဲ့ အသံဖမ္းစက္နဲ ့ လႈပ္ရွားမႈ မွန္သမွ်ကို ဖမ္းယူၿပီး ျမန္မာ့အသံကြပ္ကဲမႈ ရံုးကို စဥ္ဆက္မျပတ္ သတင္းပို ့ေနပါတယ္။ ဗဟို ကြပ္ကဲမႈ ေနရာက ျမန္မာ့အသံမွာ ျဖစ္ျပီးဗဟိုလံုၿခံဳေရးေကာ္မတီ ဥကၠ႒ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ေက်ာ္စိုး၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး လွဟန္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး သန္းစိန္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ေမာင္လြင္၊ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ဘဦး၊ ရဲခ်ဳပ္ ဦးဘေအး၊ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးကာတုိ ့ ရွိေနၾကပါတယ္။အနီးကပ္ကြပ္ကဲမႈ အဖြဲ ့မွာ သနက (၄) တပ္ရင္းမွဴး ဒုတိယ ဗုိလ္မွဴးႀကီး စိန္လြင္၊ စစ္အင္ဂ်င္နီယာ တပ္မွဴး ဒုတိယ ဗုိလ္မွဴးႀကီး လွျမင့္၊ လက္ေထာက္ ရဲမင္းႀကီး ဦးလွေငြ တို ့ ပါ၀င္ၿပီး အေျခအေနကို မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါတယ္။ ဒုတိယ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္မွဴးခ်ဳပ္ ေအာင္ႀကီး လည္း လႈပ္ရွားသြားလာ ညႊန္ၾကားေနပါတယ္။
ညေနပိုင္းမွာေတာ့ စစ္ကားေတြ ေရာက္ရွိလာကာ စစ္သားေတြဟာ ဂ်ာမနီ ႏိုင္ငံလုပ္ BA (63) G3, BA (64) G4 ေမာင္းျပန္ ရိုင္ဖယ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ၿပီး တကၠသိုလ္၀င္း စာတုိက္မွ စ၍ အဓိပတိ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္နဲ ့ မႏၱေလး ေဆာင္၀င္း ဘက္ကို မ်က္ႏွာမူ အသီးသီး ေနရာယူလိုက္ၾကပါတယ္။ စာတိုက္၀င္း ၿခံစည္းရိုး အနီးမွာ ဒု ဗုိလ္မွဴးႀကီးစိန္လြင္အား ေက်ာင္းသား တခ်ိဳ ့က ေတြ ့ဆံုေဆြးေႏြးခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြက ဗုိလ္မွဴး တုိ ့ တပ္ေတြ ကမာရြတ္ ဂတ္တဲ အထိ ဆုတ္ခြာေပးပါလို ့ ေလေျပထုိး ေျပာဆုိခဲ့ေပမဲ့ အထက္ အမိန္ ့အရ လာတာ ျဖစ္လုိ ့ ဆုတ္မေပးႏုိင္ဘူးဟု ျပန္လည္ ေျပာဆုိခဲ့တယ္လို ့သိရပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို လူစုခဲြဖို ့နဲ ့သူငယ္ခ်င္း ေတြကို ကိုယ့္ အေဆာင္ကို ျပန္၀င္ခိုင္းဖို ့ ဗိုလ္ စိန္လြင္ က ျပန္လည္ ေျပာဆိုပါတယ္။ ေက်ာင္းသားထဲက တခ်ိဳ႔ ဟာ သူတို ့ အတြက္ မရပ္တည္တဲ့ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးကာရဲ ့ကားနံပါတ္ (စ - ၆၅၉) နဲ ့ ေက်ာင္းပိုင္ကား (စ - ၆၂၀၃) တို ့ကို လမ္းမေပၚမွာ မီးရႈိ ့လိုက္ရာမွ တင္းမာမႈ အထြတ္အထိပ္သို ့ ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ တကၠသိုလ္ရိပ္သာ လမ္းေပၚကစာတိုက္အနီးကို ဖီးယက္ ကားတစ္စီး ေရာက္ရွိလာၿပီး ဗုိလ္စိန္လြင္ကို စာ တစ္ေစာင္ ေပးလုိက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီစာကေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္ဖုိ ့ "ပစ္မိန္႔" ေပးလိုက္တဲ့ စာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဗုိလ္ စိန္လြင္က တပ္မွဴးေတြကို ေခၚယူၿပီး ပစ္ရန္ ညႊန္ၾကားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ G3, G4 ေမာင္းျပန္ ရုိင္ဖယ္ေတြနဲ ့ တကၠသိုလ္ ၀င္းအတြင္းက ေက်ာင္းသားေတြကို သံုး မိနစ္ ပစ္၊ ႏွစ္ မိနစ္ နား စနစ္ နဲ ့ အတြဲလိုက္ ပစ္ခတ္ပါ ေတာ့တယ္။ ဒဏ္ရာရ ေသဆံုးသူ (၁၀၀) ၀န္းက်င္ ရွိခဲ့ၿပီး တကၠသုိလ္ နယ္ေျမဟာ ဥဒါန္း မေၾကစရာ "ေသြးေၾကြး" တင္ခဲ့လို ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဟာ "ရန္က်န္ တကၠသိုလ္" ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ စစ္ဘီလူးေတြဟာ အားမရ ေသးဘဲ ဂ်ဴလိုင္လ (၈) ရက္ မနက္ (၄) နာရီ ၀န္းက်င္မွာ စစ္အင္ဂ်င္နီယာတပ္က ဗုိလ္မွဴး ထြန္းရီ ဦးစီးၿပီး တကၠသိုလ္ သမဂၢ အေဆာက္အအံု ႀကီးအား ဒိုင္းနမိုက္ နဲ ့ ေဖာက္ခြဲ ဖ်က္ဆီး ပစ္လုိက္ပါတယ္။ (၇) နာရီ မွာေတာ့ ဗုိလ္ေန၀င္းက "ဓား ဓား ခ်င္း၊ လွံ လွံ ခ်င္း" စိန္ေခၚတဲ့ မိန္ ့ခြန္းကို ျမန္မာ့အသံမွ နားခါးစရာ ေျပာၾကား ခဲ့ပါတယ္။
ဒီျဖစ္စဥ္နဲ ့ စပ္လ်ဥ္းၿပီး ဗုိလ္ေန၀င္းနဲ ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး တုိ ့က "အုိေက" ဆုိတဲ့ စကားလံုးနဲ ့ သူလုပ္တယ္ ငါလုပ္တယ္လုိ ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲ ေျပာဆုိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗုိလ္ေန၀င္းဟာ ဗဟို ကြပ္ကဲမႈ ဥကၠ႒ ဗုိလ္မွဴးႀကီး ေက်ာ္စိုးအား သမဂၢ အေဆာက္အဦး ထဲမွာ ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ထြက္လာၾကဖုိ ့ အသံခ်ဲ ့ စက္နဲ႔ ေျပာၾကားရန္၊ မထြက္လာရင္ ရီကြိဳင္လက္ လက္နက္ႀကီးနဲ ့ ပစ္ဖမ္းမယ္လုိ ့ ထည့္သြင္းေျပာၾကားရန္၊ ညေနပိုင္း မေမွာင္ခင္ လုပ္ရန္နဲ ့ လုိအပ္ရင္ လက္နက္ႀကီး သံုးဖုိ ့ အမိန္ ့ေပးခဲ့တယ္လုိ ့ သိရပါတယ္။ ရီကြိဳင္လက္ လက္နက္ႀကီး ဟာ ေပါက္ကြဲမႈ ျပင္းထန္တဲ့ စြမ္းအားရွိလို ့ အဲဒီလက္နက္ႀကီးနဲ ့ ပစ္ရင္ အေဆာက္ အဦး မခံႏိုင္ဘဲ ပြင့္ထြက္ကာ မိုင္းေဖာက္ခဲြတာနဲ ့ စြမ္းအားအတူတူ ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဦးေအာင္ႀကီး က ဆင္ေ၀ွ ့ ရန္ေရွာင္ ရွင္းရာမွာ ဗုိလ္လွဟန္နဲ ့ အတူ ဦးေန၀င္း ထံကို သမဂၢ အေဆာက္အဦး ဗံုးခဲြမဲ့ ကိစၥ တားဆီးဖို႔ သြားတာလို ့ ေျပာပါတယ္။ ျဖစ္စဥ္အမွန္က ကြပ္ကဲမႈအဖြဲ ့က ဗံုးခြဲဖို ့ ဆံုးျဖတ္တာကို ဦးေန၀င္းထံ အတည္ျပဳေပးဖုိ ့ သြားေရာက္တင္ျပခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အဲဒီကိစၥကို ဦးေန၀င္းက အုိေက ဆက္လုပ္ပါလုိ ့ သေဘာတူ ခဲ့ လို ့ ဦးေအာင္ႀကီးကလည္း ကြပ္ကဲမႈ အဖြဲ ့အား ညႊန္ၾကား ေျပာဆို ခိုင္းေစခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ သမိုင္း တရားခံ သူ တို ့ ႏွစ္ဦးနဲ ့ ႀကံရာပါ စစ္ဘီလူးေတြ အားလံုး ေၾကာင့္ သမဂၢ အေဆာက္အဦးအတြင္းမွာ နားခို ေနၾကတဲ့ ဒဏ္ရာ ရ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေျမာက္မ်ားစြာဟာ အေဆာက္အဦးႀကီးနဲ ့ အတူ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားခဲ့လို ့ ရင္နင့္စရာ ေကာင္းလွပါတယ္။
၁၉၆၃ ဂ်ဴလိုင္လ (၇) ရက္ေန ့မွာေတာ့ ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္ တစ္ႏွစ္ေျမာက္ အခမ္းအနားကို ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကရာ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး မ်က္ရည္ က် ၀မ္းနည္း ဂုဏ္ယူၾကၿပီး က်ဆံုးသူမ်ားအတြက္ လြမ္းသူ ့ ပန္းေခြ ခ်ခဲ့ၾကပါ တယ္။ မူလေနရာမွာ ယာယီ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦးကို ဖြင့္ပြဲ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က စၿပီး ေက်ာင္းသားတုိင္းရဲ ့ ရင္ထဲ၊ ႏွလံုးသားထဲမွာ စစ္အာဏာရွင္ ဆန္ ့က်င္ေရးကို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခိုင္မာစြာနဲ ့ အျမစ္တြယ္ ကိန္း၀ပ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ ႏုပ်ိဳသစ္လြင္ ရယ္ေမာသံေတြနဲ ့စည္ကားခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပရ၀ုဏ္ဟာ ယေန ့ ဆုိရင္ ေျခာက္ေသြ ့တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး တကၠသိုလ္ေတြကို အေ၀းကို လႊင့္ထုတ္ထားရတဲ့အထိ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ သတၱိကို ေၾကာက္ရြံ ့တုန္လႈပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဆယ္စုႏွစ္မ်ား ခ်ီၿပီး ၾကာျမင့္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေပမဲ့ ဒီအေရးအခင္းကို မမွီလိုက္တဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ ေက်ာင္းသား လူငယ္တုိင္း ဟာ လက္ဆင့္ကမ္း တကူးတက ေပးေ၀ငွလုိ ့ မဟုတ္ဘဲ ႏွလံုးသားအသိေလ့လာမႈ ေၾကာင့္ ကိုယ္စီ၊ ကိုယ္စီ စစ္အာဏာရွင္ကို ဆန္ ့က်င္ရမယ္ဆုိတဲ့ ခံယူခ်က္ အလိုလုိ ေပါက္ဖြားလာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီျဖစ္စဥ္ကို သူတို ့ ေက်ာင္းသား ဘ၀က ႀကံဳခဲ့ၾကတဲ့ O.T.S ဗိုလ္သင္တန္း၊ အပတ္စဥ္ (၂၉) ေက်ာင္းဆင္း အရာရွိေတြဟာ တပ္ရင္းမွဴး ျဖစ္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ အခ်င္းခ်င္း အလြတ္သေဘာ ေ၀ဖန္ ေဆြးေႏြးၾက ရာမွာ သမဂၢ အေဆာက္အဦးကို မိုင္းခြဲဖုိ ့ မလိုေၾကာင္း၊ သမဂၢ အေဆာက္အအံုက ဂ်က္ထုိး ပိတ္ထားတဲ့ တံခါးမႀကီးအား အင္အားသံုး ရုိက္ဖ်က္ၿပီး အတြင္းက ခုိလႈံေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ဖမ္းဆီးယံုျဖင့္ ေသြးထြက္သံယုိ နည္းပါးသြားမယ္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဗုိလ္ေအာင္ႀကီး နဲ ့ ဗုိလ္ေက်ာ္စိုး တုိ ့မွာ လည္းတာ၀န္ရွိၿပီး အဲဒီတုန္းက ရီကြိဳင္လက္ ေနာက္ပြင့္လက္နက္ႀကီး ဟာ ေရွ ့တန္းမွာေရာက္ေနလို ့ ရွာလို ့မရျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ ကြပ္ကဲမႈေပးတဲ့ အရာရွိႀကီးေတြအေနနဲ ့ အေျခအေနကို ထိမ္းသိမ္းဖို ့၊ စီမံခန္ ့ခြဲဖို ၊့ ေပါင္းစပ္ညွိႏႈိင္းဖို ့ ည့ံဖ်င္းကာႏွိပ္ကြပ္ဖို ့ကိုဘဲ တာစူေန ၾကေၾကာင္း၊ ဗိုလ္စိန္လြင္ဟာ G3,G4 ေတြကို တစ္ေတာင့္ခ်င္း အေပၚေထာင္ပစ္ရံုနဲ ့ ေျဖရွင္းရႏိုင္ေၾကာင္း စသျဖင့္ က်ဆံုးသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို တမ္းတလြမ္းဆြတ္ရင္း သံုးသပ္ေျပာဆုိ ေ၀ဖန္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ မဟာ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အဖြဲ ့ အစည္း ေလာင္းရိပ္ေတြ ေအာက္က ကင္းလြတ္ၿပီး သီးျခား လြတ္လပ္တဲ့ အမ်ိဳးသားႏိုင္ငံေရး အင္အားစုႀကီး တစ္ရပ္အျဖစ္ ေပၚထြက္ခဲ့တဲ့ အျပင္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့ စြန္ ့လြတ္စြန္ ့စားတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ ့ အနစ္နာခံတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ အံ့မခန္း ျဖစ္ခဲ့ရ ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားသမဂၢနဲ ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ ျပည္သူလူထုနဲ ့ ပူးေပါင္းလက္တြဲ ၿပီး ႀကီးမားတဲ့ အမ်ိဳးသား ႏိုင္ငံေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ဆက္လက္ရပ္တည္ခဲ့ၾကတာကို ဂုဏ္ျပဳရင္း ေရးသားတင္ဆက္လိုက္ ရပါတယ္ ခင္ဗ်ား။
No comments:
Post a Comment