ေဆာင္းပါးရွင္ - ေက်ာ္ဗလ (ေခတ္ၿပိဳင္ ၀က္ဘ္ဆုိဒ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္။)
ယခု ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံသည္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္တုိင္ခဲ့ၿပီ
ယင္းသုိ႔ေသာ အခါသမယတြင္ အေတြ႕အႀကံဳကုိ သင္ခန္းစာထုတ္ နိဂုံးခ်ဳပ္ရန္ လုိေပလိမ့္မည္။ အတိတ္က သင္ခန္းစာထုတ္ျခင္းမွာ သမုိင္းတရားခံရွာၿပီး ႏုိင္ငံေရးစြဲခ်က္တင္ရန္ မဟုတ္ပါ။ ေနာင္မမွားေအာင္ ျပဳျပင္ဖုိ႔သာ ျဖစ္ရပါလိမ့္မည္။ ထုိသုိ႔ျဖစ္ရန္ ပုဂၢိဳလ္စြဲ၊ ဂုိဏ္းဂဏစြဲ၊ ပါတီစြဲ စသည့္အစြဲအလမ္းမ်ားကင္းပ၍ ဓမၼဓိ႒ာန္က်စြာ ပကတိျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ကုိက္ညီလက္ေတြ႕ က်ရန္ လုိပါလိမ့္မည္။
ရွစ္ေလးလုံး အေရးအခင္းႀကီးမွာ ဘာေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီတုိက္ပြဲဟာ ေအာင္ပြဲမရခဲ့တာလဲ။ ႏုိင္ငံေရး အင္အားစုႏွင့္ ျပည္သူလူထုဘက္က ေျပာရရင္ တစည္းတလုံးတည္း မညီၫြတ္ႏုိင္ ခဲ့ၾကလုိ႔ ေျပာရပါလိမ့္မည္။
ဘယ္သူေတြ မညီၫြတ္တာလဲဆုိရင္ အဓိကက်တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ မညီၫြတ္တာလုိ႔ဆုိရမွာပါ။ ဒါကုိ “ေခါင္းေဆာင္မႈျပႆနာ” လုိ႔ ေယဘုယ်ေျပာဆုိေနၾကတာ မျပည့္စုံ မလုံေလာက္ပါဘူး။
ဒီေခါင္းေဆာင္မႈျပႆနာကုိ ဗမာျပည္က အေရးအခင္းေတြ ေနာက္ပုိင္းမွ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ ဖိလစ္ ပုိင္ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ပြဲရခဲ့တာႏွင့္ ယွဥ္ထုိး ေပါင္းခ်ဳပ္ သင္ခန္းစာထုတ္ရရင္ “ဗမာျပည္မွာ ကုိရာဇန္ အကြီႏုိလုိ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးရွိခဲ့ေပမယ့္ ရာမုိ႔စ္လုိေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးေတာ့ မရွိခဲ့ဘူး” လုိ႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။
အကြီႏုိလုိ ရဲရင့္တက္ႂကြၿပီး ျပည္သူခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရွိခဲ့ေပမယ့္ စစ္တပ္ကုိ ၿဖိဳခြဲၿပီး အာဏာရွင္ေတြဘက္ကုိ ေသနတ္ေျပာင္းလွည့္ေပးႏုိင္စြမ္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ရာမုိ႔စ္ လုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး မေပၚခဲ့ဘူး။ စစ္တပ္ မၿပိဳကြဲေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ျဖဳတ္မခ်ႏုိင္သလုိ၊ ဒီမုိ ကေရစီလည္း မရႏုိင္ခဲ့ၾကဘူး။
စစ္တပ္ၿပိဳကြဲေအာင္ ဘာေၾကာင့္ မၿဖိဳခြဲႏုိင္တာလဲ
တကယ္က ရွစ္ေလးလုံးကာလမွာ ဗုိလ္ေန၀င္း စစ္တပ္လည္း ကြဲအက္ပဲ့ထြက္ေနၾကပါၿပီ။ ဒါကုိ ေခါင္းေဆာင္မႈက အေလးထားကုိင္တြယ္မႈ အားနည္းခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီလုိျဖစ္ရတာ ေခါင္းေဆာင္ မႈမွာ ေတာ္လွန္ေရး စကားလုံး သာရွိၿပီး ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အေတြးအေခၚ မရွိခဲ့ၾကလုိ႔ပါ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ေက်ာ႐ုိး စစ္တပ္ကုိ ၿဖိဳခြဲၿပီး ျပည္သူ႔လက္နက္ကုိင္ အင္အားတရပ္ကုိ ထူေထာင္ဖုိ႔ မႀကိဳးစားခဲ့ၾကဘူူး။ အဆုိးဆုံးကေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ ႏုိးၾကားတက္ႂကြမႈအျမင့္မားဆုံးအခ်ိန္မွာ “တပ္မေတာ္ကုိ စိတ္ႏွင့္ေတာင္ မျပစ္မွားႏွင့္” လုိ႔ ထေႂကြးေၾကာ္ ေဒါက္ျဖဳတ္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးဖ်က္ျမင္းေတြက အဓိက ေခါင္းေဆာင္မႈထဲမွာ ေနရာ ယူထားတာပဲ။
ျပတ္သားမွန္ကန္တဲ့ တုိက္ပြဲသဏၭာန္တရပ္ မခ်မွတ္ႏုိင္ခဲ့ၾက
ဗမာျပည္သမုိင္းတေလွ်ာက္မွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေသြးအသက္ေပါင္းမ်ားစြာ စေတးခဲ့ၾကေပမယ့္ ေတာ္လွန္ေရးေတြ ရွည္ၾကာၿပီး ေအာင္ပြဲမရႏုိင္ခဲ့တာ ေခါင္းေဆာင္မႈက ျပတ္သားမွန္ကန္တဲ့ တုိက္ပြဲသဏၭာန္တရပ္ မခ်မွတ္ႏုိင္ ခဲ့လုိ႔ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္တရပ္ ပါ၀င္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး တုိက္ပြဲ အားေကာင္းေနၿပီဆုိရင္ စစ္ေရးတုိက္ပြဲႏွင့္ ေပါင္းစပ္ဖုိ႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတုိက္ပြဲ အရွိန္အဟုန္ ေကာင္းေနၿပီဆုိရင္ လက္နက္ကုိင္တုိက္ပြဲႏွင့္ ေပါင္းစပ္ေရး ဖင့္ေႏွး အားနည္းေနတတ္တယ္။ ဥပေဒအတြင္း တုိက္ပြဲကုိ အေလးထားၿပီဆုိရင္ ဥပေဒတုိက္ ပြဲကုိ ေမ့ေလ်ာ့ ပစ္ပယ္ထားတတ္ၾကတာ အစဥ္အလာလုိျဖစ္ေနပါၿပီ။ တုိက္ပြဲသဏၭာန္မ်ဳိးစုံကုိ အဓိကတုိက္ပြဲႏွင့္ အျပန္အလွန္ ေပါင္းစပ္ေပးေရးမွာ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္မွ ဟန္ခ်က္ညီ လႈပ္ရွား ေပးႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့ပါ။
ဒါေၾကာင့္လည္း ရွစ္ေလးလုံးကာလအတြင္းက လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵျပခြင့္၊ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားခြင့္ ရခဲ့ တာကုိ လုံး၀ဒီမုိကေရစီရၿပီလုိ႔ ထင္မွတ္မွားခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အစုိးရယႏၲရား ရပ္ဆုိင္းၿပီး ကုိယ့္ၿမိဳ႕တြင္း ရပ္ကြက္တြင္းမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတာကုိ ျပည္သူေတြ အာဏာရၿပီလုိ႔ စိတ္ကူး ယဥ္ခဲ့မိၾကတယ္။ တကယ္တမ္း အာဏာစက္ကုိ ဖန္တီးေပးႏုိင္တဲ့ လက္နက္ေတြကုိေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေအာက္က ထင္းပုံၾကားမွာ ထုိးထားခဲ့ၾကတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြကေတာ့ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်ေနပါလိမ့္မည္။
ခုိင္မာျပတ္သားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္ကုိ တညီတၫြတ္တည္း မခ်မွတ္ႏုိင္ခဲ့ၾက
ရွစ္ေလးလုံးကာလအတြင္းက “ၾကားျဖတ္အစုိးရဖြဲ႕စည္းေရး” ေတာင္းဆုိခ်က္ဟာ အေျခအေနႏွင့္ ကုိက္ညီ မွန္ကန္ခဲ့ပါတယ္။ မကုိက္ညီ မမွန္ကန္ခဲ့တာက ဒီေတာင္းဆုိခ်က္အတုိင္း ေခါင္း ေဆာင္မႈက ညီညီညာညာ ခုိင္ခုိင္မာမာ မရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ တခ်ဳိ႕က “အာဏာျပန္အပ္ေရး” ကုိ ေတာင္းဆုိၿပီး အစုိးရအဖြဲ႕ ဖြဲ႕ဖုိ႔အထိ ႀကိဳးပမ္းလာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္အင္အားေတြ အကြဲကြဲအျပားျပား ျဖစ္ကုန္ၾကတာေပါ့။
အစုိးရအဖြဲ႕ ဖြဲ႕တယ္ဆိုတာ ဆုိင္းဘုတ္ေလးခ်ိတ္လုိက္႐ုံႏွင့္ ေၾကညာခ်က္ေလး ထုတ္ျပန္လုိက္ ႐ုံႏွင့္ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒီအစုိးရရဲ႕အာဏာကုိ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳေပးမည့္ စစ္တပ္ တတပ္ႏွင့္ အာဏာကုိ ျဖန္႔ၾကက္သက္၀င္လႈပ္ရွားေစမည့္ အစုိးရယႏၲရားတရပ္ ရွိဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံေၾကာင့္ အစုိးရယႏၲရား ရပ္ဆုိင္းသြား တာကုိ ဒီမုိကေရစီ ရၿပီထင္ၿပီး အစုိးရအဖြဲ႕ ဖြဲ႕ဖုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၾကပုံရပါတယ္။ ဒီလုိစိတ္ကူးယဥ္ၿပီး အာဏာရေတာ့မည္ ထင္လာေတာ့လည္း သဘာ၀က်စြာပဲ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းမွာ ဂုိဏ္းဂဏႏွင့္ အာဃာတေတြ ေခါင္းေထာင္လာၿပီး ညီၫြတ္ေရး ၿပိဳကြဲပ်က္စီးခဲ့ရတာပါပဲ။
အာဏာပါး၀ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းကေတာ့ မဆလပါတီ ၿပိဳက်ေနတာကုိ လက္ခုပ္တီးေပးေနၿပီး အစုိးရ ယႏၲရား ရပ္ဆုိင္းသြားတာကုိ ထုိင္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ အာဏာရဲ႕ ေက်ာ႐ုိးျဖစ္တဲ့ စစ္တပ္ကုိပဲ လက္ထဲမွာ ၿမဲၿမဲဆုပ္ထားခဲ့တယ္။ လူထုအုံႂကြမႈ အရွိန္ျမင့္တက္လာၿပီး စစ္တပ္ထဲကုိ အနည္းအပါး ဂယက္႐ုိက္ ပဲ့ထြက္လာ လုိက္တာႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ဗိုလ္ေန၀င္းက အာဏာ ေကာက္သိမ္းလုိက္ေတာ့တာပါပဲ။
အာဏာသိမ္းပြဲမွာ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္သတ္ျဖတ္ၿပီးေနာက္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးမည္လုိ႔ ေၾကညာလုိက္တာဟာ လူထုကုိ ဒီမုိကေရစီေပးဖုိ႔ မဟုတ္ ပါဘူး။ ေသြးဆူေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြႏွင့္ ေသြးတက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ေသြးပ်က္ကြဲ ထြက္သြားေအာင္ ႏုိင္ငံေရး သပ္႐ုိက္ထည့္ေပးလုိက္တာပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မည့္ ပါတီေပါင္း ႏွစ္ရာေက်ာ္ေတာင္ ေပၚလာတယ္ဆုိေတာ့ န၀တရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္တယ္လုိ႔ပဲ ဆုိရ မွာေပါ့။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈအေနအထား
တကယ္ေတာ့ န၀တလုိလားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးမီဒီယာသမားတခ်ဳိ႕ ေျပာေနၾကသလုိ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီရဲ႕ လက္၀ဲလက္ယာ အမွားေတြေၾကာင့္ ဗမာျပည္မွာ ဒီေန႔လုိ ႏုိင္ငံေရးအက်ပ္အတည္း ေတြ႕ႀကံဳေနရတာဆုိတဲ့ ေကာက္ခ်က္မွာ အမွန္တရား တေရြးသားေတာင္ မပါပါဘူး။ န၀တရဲ႕“၈၉ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ ၁/၉၀ ေၾကညာခ်က္” ေတြမွာ ဘာေတြပဲေရးထားထား၊ ဘယ္လုိ MANDATE ေတြေပးေပး မေပးေပး ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကုိ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးေရးဆုိတာကုိ သူတုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး။ စစ္တပ္ပါတီျဖစ္တဲ့့ မဆလ ပါတီတျဖစ္လည္း တစည ပါတီအာဏာရေရးအတြက္သာ န၀တက အစြမ္းကုန္ အားေပးကူညီခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးအေတြ႕အႀကံဳ ႀကီးမားၿပီး အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ ျပည္သူေတြက အန္အယ္လ္ဒီ ကုိပဲ ၀ုိင္း၀န္းစုၿပံဳၿပီး မဲေပးလုိက္တဲ့အခါ န၀တခမ်ာ ႏုိ္င္ငံေရးအရ ႐ုတ္တရက္ အ႐ႈိက္အထုိးခံ လုိက္ရကာ အႀကီးအက်ယ္ ႏုိင္ငံေရးအရ အၾကပ္႐ုိက္သြားခဲ့တာပဲျဖစ္တယ္။ ဒီအက်ပ္အတည္း ကုိ ေပးခဲ့တဲ့ ကတိက၀တ္ မွန္သမွ် ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစာေမာင္အေပၚ ပုံခ် စေတးလုိက္ၾကၿပီး န၀တက ကုိယ္လြတ္႐ုံးဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာပါပဲ။
န၀တ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအေနျဖင့္ ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဘယ္ဥပေဒ၊ အမိန္႔၊ ဘယ္ အေျခခံဥပေဒကုိမဆုိ ခ်ဳိးေဖာက္ဖုိ႔ အသင့္ရွိသလုိ ဘယ္သူ႔ကုိမဆုိ သစၥာေဖာက္ဖုိ႔ရာလည္း ၀န္မေလးၾကပါဘူး။ အခုေနာက္ဆုံး တပ္မေတာ္ရဲ႕ ေခါင္းကုိင္ဖခင္ (God Father) အျဖစ္ သေဘာ ထားခဲ့ၾကတဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္း ကုိေတာင္ အာခံသစၥာေဖာက္လာၾကတဲ့အထိ လက္ရဲဇက္ရဲ ႏုိင္လာခဲ့ၾကပါၿပီ။ နအဖ အဖြဲ႕ရဲ႕ ဒီလုိအာဏာ အ႐ူးခ်ီးပန္းစိတ္ႏွင့္ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာစြာ ထင္ရာလုပ္ လာခဲ့လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ အက်ဳိးရလဒ္၊ အက်ပ္အတည္း မွန္သမွ် အန္အယ္လ္ဒီပါတီ အေပၚ ပုံခ် ေနၾကတာ အလြန္ရက္စက္ ႐ုိင္းပ်တဲ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ႀကံမႈေတြပါပဲ။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီအေနျဖင့္ ျပည္သူလူထုတရပ္လုံးက ေထာက္ခံအပ္ႏွင္းတဲ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ ပြဲရလဒ္ေတြ၊ အသီးအပြင့္ေတြကုိ ကာကြယ္ရပ္တည္ရင္း မုိးသက္မုန္တုိင္းၾကားမွာ ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ တန္ဖုိးမ်ားစြာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ဦးေႏွာက္လုိ႔ ေျပာရမယ့္ အေရးပါတဲ့ေခါင္း ေဆာင္ေတြဟာ ေထာင္ထဲမွာေန၊ ေထာင္ထဲမွာ ေသေနၾကရတာ ယေန႔အထိပါပဲ။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ေျခလက္လုိ႔ေျပာရမယ့္ အင္အားစုေတြဟာလည္း ေရရွည္ တုိက္ပြဲစဥ္ အဆင့္ဆင့္မွာ ပါ၀င္ရင္း ေႏွာင္ႀကိဳးတည္း ေျခခ်ဳပ္မိေနသူေတြ၊ က်ဆုံးရသူေတြ အနတကၠမ မ်ားလွပါၿပီ။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အန္အယ္လ္ဒီပါတီအေနႏွင့္ ယေန႔တုိင္ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ရလဒ္ေတြကုိ ဆက္ခံကာကြယ္ရင္း အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအလံ လႊင့္ထူရပ္တည္ႏုိင္စြမ္းရွိေနတာကုိ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုမ်ား အားလုံးက အသိအမွတ္ျပဳ ေထာက္ခံႀကိဳဆုိရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိေျပာလုိ႔ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈအေပၚ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပစရာ ခ်ဳိ႕ယြင္းအား နည္းခ်က္ေတြ မရွိဘူးလုိ႔ မဆုိလုိပါဘူး။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ရပ္တည္မႈဟာ ဒီေန႔အထိ အေျခခံအားျဖင့္ မွန္ကန္တယ္လုိ႔ ေထာက္ခံအသိအမွတ္ျပဳျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရွစ္ေလးလုံး လႈပ္ရွားမႈအတြင္းက ျပည္သူလူထု ဟာ အန္အယ္လ္ဒီအလံကုိ ဂႏၵီခန္းမအထိ သယ္ေဆာင္၀န္းရံေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြမႈ သာရွိၿပီး ေျခလွမ္းမရွိ၊ နည္း ပရိယာယ္မရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ လူထုကုိ ေအာင္ပြဲဆီအထိ ပုိ႔ေဆာင္မေပး ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ စစ္အစုိးရက “အမ်ဳိးသားညီလာခံ” ဆုိတဲ့ သႀကၤန္အေျမာက္ ပစ္ေဖာက္လုိက္ေတာ့လည္း သေဘာထားလုပ္ငန္းစဥ္ ပီပီျပင္ျပင္မရွိတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြကုိယ္တုိင္ ၀င္ႏႊဲ လုိက္ၾက ပါေသးတယ္။
ရွစ္ေလးလုံးေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ စတင္ေဖာက္ခြဲလုိက္တဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းအတြင္းမွာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ တုိက္ပြဲ၀င္စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ စြန္႔လႊတ္မႈဟာ ေလးစားစရာေကာင္းသေလာက္ ေခါင္းေဆာင္မႈရဲ႕ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြကေတာ့ အေတာ္စိတ္ပ်က္စရာပါပဲ။ ဒီစက္တင္ဘာ လူထုတုိက္ပြဲဟာ နအဖအဖြဲ႕ကုိ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ ခ်ားသြားေစခဲ့သလုိ အန္အယ္လ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္မႈရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ ဖုံးဖိလုိ႔မရေအာင္ ဖြင့္ျပလုိက္သလုိလည္း ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ လက္ေတြ႕ တုိက္ပြဲထဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ ေတြကုိ ေခါင္းေရွာင္ေတြ၊ ေနာက္ၿမီးဆြဲေတြလုိ႔ လူထုတခ်ဳိ႕က ျမင္လာၾကပါတယ္။
တဆက္တည္းဆုိသလုိ---
အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြႏွင့္ မတူဘဲ ေၾကညာခ်က္ေတြ၊ သတင္းေတြ ထုတ္ျပန္႐ုံသာ လုပ္တတ္တဲ့ အစုိးရ႐ုံးဌာနက အရာရွိႀကီးေတြႏွင့္ တူေနၿပီး ပါတီကုိ ႏုိင္ငံေရးပါတီတရပ္အျဖစ္ စည္း႐ုံးတည္ေဆာက္ႏုိင္ဖုိ႔ မႀကိဳးပမ္းဘဲ နာေရးကူညီေစာင့္ေရွာက္ ေရးအသင္းတသင္းေလာက္ပဲ လႈပ္ရွားေန ၾကတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ေဒၚစုမရွိရင္ ေခါင္းေဆာင္မရွိ၊ ဘာလႈပ္ရွားမႈမွမရွိ၊ အားလုံးဟာ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ စတဲ့ အျမင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ ထြက္ေပၚလာေနတယ္။ ဒီလုိ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရတာလဲ။
ရွင္းပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြသာရွိၿပီး လမ္းၫႊန္အျဖစ္ ကုိင္စြဲက်င့္သုံး ရမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ လမ္းစဥ္မရွိလုိ႔ပါပဲ။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီမွာ တပါတီလုံး ၀ုိင္း၀န္းေဆြးေႏြး ခ်မွတ္ထားတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ လမ္းစဥ္မရွိသလုိ၊ ေပၚလစီ နည္းနာလုပ္ဟန္ စတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီ တရပ္ရဲ႕ လမ္းၫႊန္ေတြလည္း မရွိပါဘူး။ ဒီေတာ့လည္း လတ္တေလာ ျဖစ္ရပ္ေတြေနာက္ကုိ သန္႔စင္ရာ က်ည္ေပြ႕လုိက္ ေျဖရွင္းေနၾကရတာေပါ့။
“ဒါေတြကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္လာမွလုပ္ၾကတာေပါ့” သေဘာထားမယ္ဆုိ ရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ အေတာ္တာ၀န္မဲ့ရာ က်ပါလိမ့္မည္။ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ ဘယ္ေတာ့လြတ္မယ္ဆုိတာ ဗိုလ္သန္းေရႊကလြဲလုိ႔ ဘယ္သူမွ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ အနည္းဆုံး ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ မတုိင္မီေတာ့ လြတ္လာႏုိင္စရာမရွိပါဘူး။ ဒါကုိ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေနနဲ႔ ႐ုံးခန္းထဲက ထုိင္ေစာင့္ေနႏုိင္ေပမယ့္ ျဖစ္ရပ္ေတြကေတာ့ ထုိင္ေစာင့္ေနမွာ မဟုတ္ပါ ဘူး။ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ေျပာင္းလဲေနမွာပါပဲ။
ျမင္သာသေလာက္ ေျပာရရင္ အခုဆုိ ျပႆနာေတြက တန္းစီေစာင့္ေနပါၿပီ။ နအဖရဲ႕ လမ္းျပ ေျမပုံအရကုိ မၾကာခင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ခြင့္ျပဳရေတာ့မည္။ ေရြးေကာက္ ပြဲအတြက္ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားခြင့္ ျပဳၾကရေတာ့မည္။ တဆက္တည္းမွာ ႏုိင္ငံေရးအရ ရွင္းလင္း ေအာင္ အေျဖေပးရမည့္ ေမြးခြန္းေတြကလည္း နည္းမွာမဟုတ္ဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ သေဘာထား ဘာလဲ၊ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒအေပၚ သေဘာထား ဘာလဲ၊ ဖြဲ႕စည္း မည့္လႊတ္ေတာ္အေပၚ သေဘာထား ေျဖၾကားေပးၾကရပါလိမ့္မည္။
အခုလာမည့္ (၂) ႏွစ္တာကာလာဟာ ဗမာျပည္ရဲ႕ႏုိင္ငံေရးကံၾကမၼာအတြက္ အေရးႀကီးလွသလုိ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ အနာဂတ္အတြက္လည္း အေရးပါလွပါတယ္။ ဒီလုိ ဗမာျပည္ရဲ႕ ႏုိ္င္ငံေရး ကံၾကမၼာအတြက္ အေရးပါလွတဲ့ကာလမွာ ျပည္သူေတြဘက္က တခုတည္းေသာ အတုိက္အခံ ပါတီႀကီးျဖစ္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ မလြဲမေသြ လမ္းၫႊန္ သေဘာထား ေတြ အေျဖေပးရပါေတာ့မည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ လမ္းၫႊန္သေဘာထား မွန္ကန္ဖုိ႔ အေရးႀကီးသလုိ အေျဖမမွားဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါလိမ့္မည္။
လတ္တေလာလုပ္ငန္းစဥ္ဆုိင္ရာ အႀကံေပးခ်က္
(၁) ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြ၊ ျပည္သူေတြအေနႏွင့္ ရွစ္ေလးလုံးအေရး အခင္းႀကီးက ေမြးထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီပါတီကုိပဲ အားေပး၀န္းရံ ေထာက္ခံရမွာပါ။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ရလဒ္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳေရး အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ အခုိင္အမာ ရပ္တည္ၾကရပါလိမ့္မည္။
(၂) တခ်ိန္တည္းမွာ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး အင္အားစု ေတြ၊ လူထုအဖြဲ႕အစည္းေတြႏွင့္အတူ ပူးတြဲလႈပ္ရွားႏုိင္မည့္ ဘုံလုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ (သုိ႔မဟုတ္) လက္တေလာ လုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ကုိ အန္အယ္လ္ဒီပါတီအေနျဖင့္ ဦးေဆာင္ေဖာ္ထုတ္သင့္ပါ တယ္။ အဆုိပါ ဘုံလုပ္ငန္းစဥ္ရဲ႕ လတ္တေလာဦးတည္ခ်က္ဟာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံဆန္႔က်င္ တုိက္ဖ်က္ေရးျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိအပ္ပါလိမ့္မည္။ တခ်ိန္တည္းမွာ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အင္အားစုမ်ားပါ၀င္ႏုိင္မည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ ေျခလွမ္းေတြလည္း ပါ၀င္သင့္ပါတယ္။
(၃) အဆုိပါ ဘုံလုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ ေဖာ္ထုတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ျဖစ္စဥ္အတြင္းမွာ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဒီမုိကေရစီတပ္ေပါင္းစုတရပ္ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ေရးအတြက္လည္း အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရး လႈပ္ရွားမႈတရပ္ရဲ႕ ေအာင္ပြဲကုိ အာမခံခ်က္ေပးတာ ပါတီ၊ တပ္ႏွင့္ တပ္ေပါင္းစုဆိုတဲ့ ျပဒါးရွင္ (၃) လုံးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါတီေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးအရ ေအာင္ျမင္ေနၿပီဆုိရင္ တပ္ေပါင္းစုကုိ ေခ်ာင္ထုိး ထားတတ္ၿပီး အက်ပ္အတည္း ဆုိက္ၿပီဆုိမွ သတိရတတ္တဲ့ အမွားမ်ဳိးကုိ သတိထားဖုိ႔ လုိအပ္ပါလိမ့္မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အန္အယ္လ္ဒီအေန ျဖင့္ လူထုလူတန္းစား အဖြဲ႕အစည္း၊ အမ်ဳိးသားအဖြဲ႕အစည္း မ်ဳိးစုံပါ၀င္တဲ့ ဒီမုိကေရစီတပ္ေပါင္း စုတရပ္ ဦးေဆာင္ဖြဲ႕စည္းဖုိ႔ လုိအပ္ပါၿပီ။
(၄) အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ျပဒါးရွင္ (၃) လုံးဟာ ေအာင္ပြဲအတြက္ အာမခံခ်က္ေပးမည့္ အေျခခံ အင္အားျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေအာင္ပြဲခံမည့္ ေျခလွမ္းေတြကုိ အဆုံးအျဖတ္ေပးမွာ နည္းပရိယာယ္ လုပ္ငန္းစဥ္ လမ္းစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းပရိယာယ္လုပ္ငန္းစဥ္ မွန္ကန္မွ မဟာဗ်ဴဟာ ရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းပရိယာယ္လုပ္ငန္းစဥ္ မွန္ကန္ဖုိ႔လက္၀ဲလက္ယာ တိမ္းေစာင္းမႈေတြကုိ ေရွာင္ရွားႏုိင္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါလိမ့္မည္။
နည္းပရိယာယ္လုပ္ငန္းစဥ္ဆုိတာ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းလမ္းႏွင့္ အၾကမ္းဖက္တဲ့နည္းလမ္း၊ ဥပေဒ တြင္းႏွင့္ ဥပေဒပလုပ္ငန္း၊ ႏုိင္ငံေရးနည္းလမ္းႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနည္းလမ္း စတဲ့ တုိက္ပြဲသဏၭာန္ မ်ဳိးစုံကုိ အခ်ိန္အခါ အေျခအေနအလုိက္ သမမွ်တေအာင္ ေပါင္းစပ္ေပးရတာျဖစ္လုိ႔ ေခါင္း ေဆာင္မႈအႏုပညာကုိ စမ္းသပ္တဲ့ မွတ္ေက်ာက္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ အခု ဒီမွတ္ေက်ာက္ေပၚမွာ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြ၀င္ၿပီး အစစ္ေဆးခံ ၾကရပါလိမ့္မည္။
(က) အေျခခံဥပေဒကုိ အာခံမွာလား၊ နာခံမွာလား။
(ခ) ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရးလား၊ ၾကဥ္ေရးလား။
(ဂ) ၉၀ ရလဒ္စြန္႔ေရးလား၊ ပါတီစြန္႔ေရးလား။
ဒီအေရးႀကီးတဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိ မၾကာမီ မလြဲမေသြ အေျဖေပးၾကရပါေတာ့မည္။
(၅) ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရး လႈပ္ရွားမႈကုိ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳေနတဲ့ အန္အယ္လ္ ဒီပါတီ ဒီေန႔ထမ္းေဆာင္ေနရတဲ့ တာ၀န္ႀကီးေလးသလုိ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးဖိအားကလည္း အလြန္ႀကီးမားလွ ေၾကာင္းကုိ အားလုံးက အသိအမွတ္ျပဳၾကရပါလိမ့္မည္။ ဒါ့အျပင္ ျပင္းထန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး မုိးသက္မုန္တုိင္းၾကားမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရတဲ့ ခေယာင္းလမ္းကလည္း ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) တုိင္ခဲ့ပါၿပီ။ ေျပာရရင္ ရွစ္ေလးလုံးကာလက တက္ႂကြစြာ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတဲ့ (၆၀) တန္း ေခါင္း ေဆာင္မ်ားသည္ပင္လွ်င္ ယခုအခါ အသက္ (၈၀) ေက်ာ္ အုိမင္းတြင္းဆုံးဘ၀ ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ ဒီေန႔ထိ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ဒီမုိကေရစီအလံ၊ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအလံ၊ အမ်ဳိးသားျပန္ လည္သင့္ျမတ္ေရးအလံေတြ ဆက္လက္လြင့္ပ်ံေနႏုိင္တာ လက္ရွိ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ အသိအမွတ္ျပဳ ဂုဏ္ျပဳၾကရမွာပါ။
တခ်ိန္တည္းမွာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ဒီကေန႔ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အက်ပ္အတည္း ႀကီးမားလွသလုိ ေရွ႕ဆက္ ထမ္းေဆာင္ရမည့္ တာ၀န္ေတြကလည္း မ်ားျပားေလးလံလွတာကုိ သတိျပဳရမွာပါ။ ဒီလုိအခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္မႈ၊ ဖယ္ရွားပယ္လွန္ေရး သေဘာထားမ်ဳိး မထားအပ္ပါ။ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ နာခံ၀န္းရံေရးသေဘာထားမ်ဳိးသာ ထားရွိ ထုိက္ပါတယ္။
အျခားတဖက္မွ အရြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ မႏုိင္၀န္ထမ္းေနၾကရေသာ လူႀကီးမ်ားကလည္း လက္ရွိ အေျခအေန ေတာင္းဆုိမႈႏွင့္ ကုိက္ညီမွ်တမည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈအင္အား ျဖည့္တင္းေရးကုိ အေလးေပး စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ၾကာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီမွာ အစမ္းသပ္ခံၿပီး လူႀကီး၊ လူလတ္၊ လူငယ္မ်ား ရွိထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလုံးမွ စက္တင္ဘာအေရးအခင္းအထိ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ေသာ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ကုိလည္း စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္း ေမြးျမဴတည္ေထာင္သင့္ပါတယ္။ သမင္ေမြးရင္း က်ားစားရင္း ကိန္းဆုိက္ေနေသာ ေခတ္သမယတြင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးဆက္ မျပတ္ေရးကုိ အေလးထားဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈျပႆနာ ေျဖရွင္းႏုိင္ရင္ အေရးေတာ္ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ (၅၀) ရာခုိင္ႏႈန္း ေသခ်ာႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေန႔လုိ ဗမာျပည္ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအခ်ဳိးအေကြ႕မွာ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ ေအာင္ပြဲရေရးရဲ႕ အဓိကဆက္ထုံးဟာ ေခါင္းေဆာင္မႈျပႆနာကုိ မွန္ကန္စြာ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္း ရွိမရွိအေပၚမွာ မူတည္ေနပါတယ္။
ယခု ရွစ္ေလးလုံးအေရးေတာ္ပုံသည္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္တုိင္ခဲ့ၿပီ
ယင္းသုိ႔ေသာ အခါသမယတြင္ အေတြ႕အႀကံဳကုိ သင္ခန္းစာထုတ္ နိဂုံးခ်ဳပ္ရန္ လုိေပလိမ့္မည္။ အတိတ္က သင္ခန္းစာထုတ္ျခင္းမွာ သမုိင္းတရားခံရွာၿပီး ႏုိင္ငံေရးစြဲခ်က္တင္ရန္ မဟုတ္ပါ။ ေနာင္မမွားေအာင္ ျပဳျပင္ဖုိ႔သာ ျဖစ္ရပါလိမ့္မည္။ ထုိသုိ႔ျဖစ္ရန္ ပုဂၢိဳလ္စြဲ၊ ဂုိဏ္းဂဏစြဲ၊ ပါတီစြဲ စသည့္အစြဲအလမ္းမ်ားကင္းပ၍ ဓမၼဓိ႒ာန္က်စြာ ပကတိျဖစ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ကုိက္ညီလက္ေတြ႕ က်ရန္ လုိပါလိမ့္မည္။
ရွစ္ေလးလုံး အေရးအခင္းႀကီးမွာ ဘာေၾကာင့္ ဒီမုိကေရစီတုိက္ပြဲဟာ ေအာင္ပြဲမရခဲ့တာလဲ။ ႏုိင္ငံေရး အင္အားစုႏွင့္ ျပည္သူလူထုဘက္က ေျပာရရင္ တစည္းတလုံးတည္း မညီၫြတ္ႏုိင္ ခဲ့ၾကလုိ႔ ေျပာရပါလိမ့္မည္။
ဘယ္သူေတြ မညီၫြတ္တာလဲဆုိရင္ အဓိကက်တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ မညီၫြတ္တာလုိ႔ဆုိရမွာပါ။ ဒါကုိ “ေခါင္းေဆာင္မႈျပႆနာ” လုိ႔ ေယဘုယ်ေျပာဆုိေနၾကတာ မျပည့္စုံ မလုံေလာက္ပါဘူး။
ဒီေခါင္းေဆာင္မႈျပႆနာကုိ ဗမာျပည္က အေရးအခင္းေတြ ေနာက္ပုိင္းမွ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ ဖိလစ္ ပုိင္ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ပြဲရခဲ့တာႏွင့္ ယွဥ္ထုိး ေပါင္းခ်ဳပ္ သင္ခန္းစာထုတ္ရရင္ “ဗမာျပည္မွာ ကုိရာဇန္ အကြီႏုိလုိ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးရွိခဲ့ေပမယ့္ ရာမုိ႔စ္လုိေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးေတာ့ မရွိခဲ့ဘူး” လုိ႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။
အကြီႏုိလုိ ရဲရင့္တက္ႂကြၿပီး ျပည္သူခ်စ္ျမတ္ႏုိးတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရွိခဲ့ေပမယ့္ စစ္တပ္ကုိ ၿဖိဳခြဲၿပီး အာဏာရွင္ေတြဘက္ကုိ ေသနတ္ေျပာင္းလွည့္ေပးႏုိင္စြမ္းတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း ရာမုိ႔စ္ လုိ ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိး မေပၚခဲ့ဘူး။ စစ္တပ္ မၿပိဳကြဲေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ျဖဳတ္မခ်ႏုိင္သလုိ၊ ဒီမုိ ကေရစီလည္း မရႏုိင္ခဲ့ၾကဘူး။
စစ္တပ္ၿပိဳကြဲေအာင္ ဘာေၾကာင့္ မၿဖိဳခြဲႏုိင္တာလဲ
တကယ္က ရွစ္ေလးလုံးကာလမွာ ဗုိလ္ေန၀င္း စစ္တပ္လည္း ကြဲအက္ပဲ့ထြက္ေနၾကပါၿပီ။ ဒါကုိ ေခါင္းေဆာင္မႈက အေလးထားကုိင္တြယ္မႈ အားနည္းခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီလုိျဖစ္ရတာ ေခါင္းေဆာင္ မႈမွာ ေတာ္လွန္ေရး စကားလုံး သာရွိၿပီး ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အေတြးအေခၚ မရွိခဲ့ၾကလုိ႔ပါ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ရဲ႕ ေက်ာ႐ုိး စစ္တပ္ကုိ ၿဖိဳခြဲၿပီး ျပည္သူ႔လက္နက္ကုိင္ အင္အားတရပ္ကုိ ထူေထာင္ဖုိ႔ မႀကိဳးစားခဲ့ၾကဘူူး။ အဆုိးဆုံးကေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးစိတ္ဓာတ္ ႏုိးၾကားတက္ႂကြမႈအျမင့္မားဆုံးအခ်ိန္မွာ “တပ္မေတာ္ကုိ စိတ္ႏွင့္ေတာင္ မျပစ္မွားႏွင့္” လုိ႔ ထေႂကြးေၾကာ္ ေဒါက္ျဖဳတ္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးဖ်က္ျမင္းေတြက အဓိက ေခါင္းေဆာင္မႈထဲမွာ ေနရာ ယူထားတာပဲ။
ျပတ္သားမွန္ကန္တဲ့ တုိက္ပြဲသဏၭာန္တရပ္ မခ်မွတ္ႏုိင္ခဲ့ၾက
ဗမာျပည္သမုိင္းတေလွ်ာက္မွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေသြးအသက္ေပါင္းမ်ားစြာ စေတးခဲ့ၾကေပမယ့္ ေတာ္လွန္ေရးေတြ ရွည္ၾကာၿပီး ေအာင္ပြဲမရႏုိင္ခဲ့တာ ေခါင္းေဆာင္မႈက ျပတ္သားမွန္ကန္တဲ့ တုိက္ပြဲသဏၭာန္တရပ္ မခ်မွတ္ႏုိင္ ခဲ့လုိ႔ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္တရပ္ ပါ၀င္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး တုိက္ပြဲ အားေကာင္းေနၿပီဆုိရင္ စစ္ေရးတုိက္ပြဲႏွင့္ ေပါင္းစပ္ဖုိ႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတုိက္ပြဲ အရွိန္အဟုန္ ေကာင္းေနၿပီဆုိရင္ လက္နက္ကုိင္တုိက္ပြဲႏွင့္ ေပါင္းစပ္ေရး ဖင့္ေႏွး အားနည္းေနတတ္တယ္။ ဥပေဒအတြင္း တုိက္ပြဲကုိ အေလးထားၿပီဆုိရင္ ဥပေဒတုိက္ ပြဲကုိ ေမ့ေလ်ာ့ ပစ္ပယ္ထားတတ္ၾကတာ အစဥ္အလာလုိျဖစ္ေနပါၿပီ။ တုိက္ပြဲသဏၭာန္မ်ဳိးစုံကုိ အဓိကတုိက္ပြဲႏွင့္ အျပန္အလွန္ ေပါင္းစပ္ေပးေရးမွာ ဘယ္ေခါင္းေဆာင္မွ ဟန္ခ်က္ညီ လႈပ္ရွား ေပးႏုိင္စြမ္းမရွိခဲ့ပါ။
ဒါေၾကာင့္လည္း ရွစ္ေလးလုံးကာလအတြင္းက လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵျပခြင့္၊ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားခြင့္ ရခဲ့ တာကုိ လုံး၀ဒီမုိကေရစီရၿပီလုိ႔ ထင္မွတ္မွားခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အစုိးရယႏၲရား ရပ္ဆုိင္းၿပီး ကုိယ့္ၿမိဳ႕တြင္း ရပ္ကြက္တြင္းမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရတာကုိ ျပည္သူေတြ အာဏာရၿပီလုိ႔ စိတ္ကူး ယဥ္ခဲ့မိၾကတယ္။ တကယ္တမ္း အာဏာစက္ကုိ ဖန္တီးေပးႏုိင္တဲ့ လက္နက္ေတြကုိေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေအာက္က ထင္းပုံၾကားမွာ ထုိးထားခဲ့ၾကတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြကေတာ့ နည္းေတာင္နည္းေသးတယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ခ်ေနပါလိမ့္မည္။
ခုိင္မာျပတ္သားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္ကုိ တညီတၫြတ္တည္း မခ်မွတ္ႏုိင္ခဲ့ၾက
ရွစ္ေလးလုံးကာလအတြင္းက “ၾကားျဖတ္အစုိးရဖြဲ႕စည္းေရး” ေတာင္းဆုိခ်က္ဟာ အေျခအေနႏွင့္ ကုိက္ညီ မွန္ကန္ခဲ့ပါတယ္။ မကုိက္ညီ မမွန္ကန္ခဲ့တာက ဒီေတာင္းဆုိခ်က္အတုိင္း ေခါင္း ေဆာင္မႈက ညီညီညာညာ ခုိင္ခုိင္မာမာ မရပ္တည္ႏုိင္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ တခ်ဳိ႕က “အာဏာျပန္အပ္ေရး” ကုိ ေတာင္းဆုိၿပီး အစုိးရအဖြဲ႕ ဖြဲ႕ဖုိ႔အထိ ႀကိဳးပမ္းလာေတာ့ ေခါင္းေဆာင္အင္အားေတြ အကြဲကြဲအျပားျပား ျဖစ္ကုန္ၾကတာေပါ့။
အစုိးရအဖြဲ႕ ဖြဲ႕တယ္ဆိုတာ ဆုိင္းဘုတ္ေလးခ်ိတ္လုိက္႐ုံႏွင့္ ေၾကညာခ်က္ေလး ထုတ္ျပန္လုိက္ ႐ုံႏွင့္ ျဖစ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒီအစုိးရရဲ႕အာဏာကုိ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳေပးမည့္ စစ္တပ္ တတပ္ႏွင့္ အာဏာကုိ ျဖန္႔ၾကက္သက္၀င္လႈပ္ရွားေစမည့္ အစုိးရယႏၲရားတရပ္ ရွိဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပုံေၾကာင့္ အစုိးရယႏၲရား ရပ္ဆုိင္းသြား တာကုိ ဒီမုိကေရစီ ရၿပီထင္ၿပီး အစုိးရအဖြဲ႕ ဖြဲ႕ဖုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ၾကပုံရပါတယ္။ ဒီလုိစိတ္ကူးယဥ္ၿပီး အာဏာရေတာ့မည္ ထင္လာေတာ့လည္း သဘာ၀က်စြာပဲ ေခါင္းေဆာင္ပုိင္းမွာ ဂုိဏ္းဂဏႏွင့္ အာဃာတေတြ ေခါင္းေထာင္လာၿပီး ညီၫြတ္ေရး ၿပိဳကြဲပ်က္စီးခဲ့ရတာပါပဲ။
အာဏာပါး၀ေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းကေတာ့ မဆလပါတီ ၿပိဳက်ေနတာကုိ လက္ခုပ္တီးေပးေနၿပီး အစုိးရ ယႏၲရား ရပ္ဆုိင္းသြားတာကုိ ထုိင္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ အာဏာရဲ႕ ေက်ာ႐ုိးျဖစ္တဲ့ စစ္တပ္ကုိပဲ လက္ထဲမွာ ၿမဲၿမဲဆုပ္ထားခဲ့တယ္။ လူထုအုံႂကြမႈ အရွိန္ျမင့္တက္လာၿပီး စစ္တပ္ထဲကုိ အနည္းအပါး ဂယက္႐ုိက္ ပဲ့ထြက္လာ လုိက္တာႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ဗိုလ္ေန၀င္းက အာဏာ ေကာက္သိမ္းလုိက္ေတာ့တာပါပဲ။
အာဏာသိမ္းပြဲမွာ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္သတ္ျဖတ္ၿပီးေနာက္ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးမည္လုိ႔ ေၾကညာလုိက္တာဟာ လူထုကုိ ဒီမုိကေရစီေပးဖုိ႔ မဟုတ္ ပါဘူး။ ေသြးဆူေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြႏွင့္ ေသြးတက္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ေသြးပ်က္ကြဲ ထြက္သြားေအာင္ ႏုိင္ငံေရး သပ္႐ုိက္ထည့္ေပးလုိက္တာပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မည့္ ပါတီေပါင္း ႏွစ္ရာေက်ာ္ေတာင္ ေပၚလာတယ္ဆုိေတာ့ န၀တရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္တယ္လုိ႔ပဲ ဆုိရ မွာေပါ့။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈအေနအထား
တကယ္ေတာ့ န၀တလုိလားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးမီဒီယာသမားတခ်ဳိ႕ ေျပာေနၾကသလုိ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီရဲ႕ လက္၀ဲလက္ယာ အမွားေတြေၾကာင့္ ဗမာျပည္မွာ ဒီေန႔လုိ ႏုိင္ငံေရးအက်ပ္အတည္း ေတြ႕ႀကံဳေနရတာဆုိတဲ့ ေကာက္ခ်က္မွာ အမွန္တရား တေရြးသားေတာင္ မပါပါဘူး။ န၀တရဲ႕“၈၉ ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ ၁/၉၀ ေၾကညာခ်က္” ေတြမွာ ဘာေတြပဲေရးထားထား၊ ဘယ္လုိ MANDATE ေတြေပးေပး မေပးေပး ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြကုိ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးေရးဆုိတာကုိ သူတုိ႔ ဘယ္တုန္းကမွ မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး။ စစ္တပ္ပါတီျဖစ္တဲ့့ မဆလ ပါတီတျဖစ္လည္း တစည ပါတီအာဏာရေရးအတြက္သာ န၀တက အစြမ္းကုန္ အားေပးကူညီခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးအေတြ႕အႀကံဳ ႀကီးမားၿပီး အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ ျပည္သူေတြက အန္အယ္လ္ဒီ ကုိပဲ ၀ုိင္း၀န္းစုၿပံဳၿပီး မဲေပးလုိက္တဲ့အခါ န၀တခမ်ာ ႏုိ္င္ငံေရးအရ ႐ုတ္တရက္ အ႐ႈိက္အထုိးခံ လုိက္ရကာ အႀကီးအက်ယ္ ႏုိင္ငံေရးအရ အၾကပ္႐ုိက္သြားခဲ့တာပဲျဖစ္တယ္။ ဒီအက်ပ္အတည္း ကုိ ေပးခဲ့တဲ့ ကတိက၀တ္ မွန္သမွ် ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေစာေမာင္အေပၚ ပုံခ် စေတးလုိက္ၾကၿပီး န၀တက ကုိယ္လြတ္႐ုံးဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာပါပဲ။
န၀တ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအေနျဖင့္ ကုိယ္က်ဳိးစီးပြားနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ ဘယ္ဥပေဒ၊ အမိန္႔၊ ဘယ္ အေျခခံဥပေဒကုိမဆုိ ခ်ဳိးေဖာက္ဖုိ႔ အသင့္ရွိသလုိ ဘယ္သူ႔ကုိမဆုိ သစၥာေဖာက္ဖုိ႔ရာလည္း ၀န္မေလးၾကပါဘူး။ အခုေနာက္ဆုံး တပ္မေတာ္ရဲ႕ ေခါင္းကုိင္ဖခင္ (God Father) အျဖစ္ သေဘာ ထားခဲ့ၾကတဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္း ကုိေတာင္ အာခံသစၥာေဖာက္လာၾကတဲ့အထိ လက္ရဲဇက္ရဲ ႏုိင္လာခဲ့ၾကပါၿပီ။ နအဖ အဖြဲ႕ရဲ႕ ဒီလုိအာဏာ အ႐ူးခ်ီးပန္းစိတ္ႏွင့္ ေကာက္က်စ္ယုတ္မာစြာ ထင္ရာလုပ္ လာခဲ့လုိ႔ ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ အက်ဳိးရလဒ္၊ အက်ပ္အတည္း မွန္သမွ် အန္အယ္လ္ဒီပါတီ အေပၚ ပုံခ် ေနၾကတာ အလြန္ရက္စက္ ႐ုိင္းပ်တဲ့ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ႀကံမႈေတြပါပဲ။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီအေနျဖင့္ ျပည္သူလူထုတရပ္လုံးက ေထာက္ခံအပ္ႏွင္းတဲ့ ၉၀ ေရြးေကာက္ ပြဲရလဒ္ေတြ၊ အသီးအပြင့္ေတြကုိ ကာကြယ္ရပ္တည္ရင္း မုိးသက္မုန္တုိင္းၾကားမွာ ေပးဆပ္ခဲ့ရတဲ့ တန္ဖုိးမ်ားစြာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ဦးေႏွာက္လုိ႔ ေျပာရမယ့္ အေရးပါတဲ့ေခါင္း ေဆာင္ေတြဟာ ေထာင္ထဲမွာေန၊ ေထာင္ထဲမွာ ေသေနၾကရတာ ယေန႔အထိပါပဲ။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ေျခလက္လုိ႔ေျပာရမယ့္ အင္အားစုေတြဟာလည္း ေရရွည္ တုိက္ပြဲစဥ္ အဆင့္ဆင့္မွာ ပါ၀င္ရင္း ေႏွာင္ႀကိဳးတည္း ေျခခ်ဳပ္မိေနသူေတြ၊ က်ဆုံးရသူေတြ အနတကၠမ မ်ားလွပါၿပီ။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ အန္အယ္လ္ဒီပါတီအေနႏွင့္ ယေန႔တုိင္ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ရလဒ္ေတြကုိ ဆက္ခံကာကြယ္ရင္း အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအလံ လႊင့္ထူရပ္တည္ႏုိင္စြမ္းရွိေနတာကုိ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုမ်ား အားလုံးက အသိအမွတ္ျပဳ ေထာက္ခံႀကိဳဆုိရမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလုိေျပာလုိ႔ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈအေပၚ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပစရာ ခ်ဳိ႕ယြင္းအား နည္းခ်က္ေတြ မရွိဘူးလုိ႔ မဆုိလုိပါဘူး။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ရပ္တည္မႈဟာ ဒီေန႔အထိ အေျခခံအားျဖင့္ မွန္ကန္တယ္လုိ႔ ေထာက္ခံအသိအမွတ္ျပဳျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ရွစ္ေလးလုံး လႈပ္ရွားမႈအတြင္းက ျပည္သူလူထု ဟာ အန္အယ္လ္ဒီအလံကုိ ဂႏၵီခန္းမအထိ သယ္ေဆာင္၀န္းရံေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္တက္ႂကြမႈ သာရွိၿပီး ေျခလွမ္းမရွိ၊ နည္း ပရိယာယ္မရွိတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈဟာ လူထုကုိ ေအာင္ပြဲဆီအထိ ပုိ႔ေဆာင္မေပး ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ စစ္အစုိးရက “အမ်ဳိးသားညီလာခံ” ဆုိတဲ့ သႀကၤန္အေျမာက္ ပစ္ေဖာက္လုိက္ေတာ့လည္း သေဘာထားလုပ္ငန္းစဥ္ ပီပီျပင္ျပင္မရွိတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြကုိယ္တုိင္ ၀င္ႏႊဲ လုိက္ၾက ပါေသးတယ္။
ရွစ္ေလးလုံးေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြ စတင္ေဖာက္ခြဲလုိက္တဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားရဲ႕ စက္တင္ဘာ အေရးအခင္းအတြင္းမွာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ တုိက္ပြဲ၀င္စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ စြန္႔လႊတ္မႈဟာ ေလးစားစရာေကာင္းသေလာက္ ေခါင္းေဆာင္မႈရဲ႕ ေဖာ္ျပခ်က္ေတြကေတာ့ အေတာ္စိတ္ပ်က္စရာပါပဲ။ ဒီစက္တင္ဘာ လူထုတုိက္ပြဲဟာ နအဖအဖြဲ႕ကုိ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ ခ်ားသြားေစခဲ့သလုိ အန္အယ္လ္ဒီ ေခါင္းေဆာင္မႈရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ ဖုံးဖိလုိ႔မရေအာင္ ဖြင့္ျပလုိက္သလုိလည္း ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ လက္ေတြ႕ တုိက္ပြဲထဲမွာ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ ေတြကုိ ေခါင္းေရွာင္ေတြ၊ ေနာက္ၿမီးဆြဲေတြလုိ႔ လူထုတခ်ဳိ႕က ျမင္လာၾကပါတယ္။
တဆက္တည္းဆုိသလုိ---
အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြႏွင့္ မတူဘဲ ေၾကညာခ်က္ေတြ၊ သတင္းေတြ ထုတ္ျပန္႐ုံသာ လုပ္တတ္တဲ့ အစုိးရ႐ုံးဌာနက အရာရွိႀကီးေတြႏွင့္ တူေနၿပီး ပါတီကုိ ႏုိင္ငံေရးပါတီတရပ္အျဖစ္ စည္း႐ုံးတည္ေဆာက္ႏုိင္ဖုိ႔ မႀကိဳးပမ္းဘဲ နာေရးကူညီေစာင့္ေရွာက္ ေရးအသင္းတသင္းေလာက္ပဲ လႈပ္ရွားေန ၾကတယ္။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ ေဒၚစုမရွိရင္ ေခါင္းေဆာင္မရွိ၊ ဘာလႈပ္ရွားမႈမွမရွိ၊ အားလုံးဟာ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ စတဲ့ အျမင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ ထြက္ေပၚလာေနတယ္။ ဒီလုိ ဘာေၾကာင့္ ျဖစ္ေနရတာလဲ။
ရွင္းပါတယ္။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီမွာ ေခါင္းေဆာင္ေတြသာရွိၿပီး လမ္းၫႊန္အျဖစ္ ကုိင္စြဲက်င့္သုံး ရမယ့္ လုပ္ငန္းစဥ္ လမ္းစဥ္မရွိလုိ႔ပါပဲ။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီမွာ တပါတီလုံး ၀ုိင္း၀န္းေဆြးေႏြး ခ်မွတ္ထားတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ လမ္းစဥ္မရွိသလုိ၊ ေပၚလစီ နည္းနာလုပ္ဟန္ စတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပါတီ တရပ္ရဲ႕ လမ္းၫႊန္ေတြလည္း မရွိပါဘူး။ ဒီေတာ့လည္း လတ္တေလာ ျဖစ္ရပ္ေတြေနာက္ကုိ သန္႔စင္ရာ က်ည္ေပြ႕လုိက္ ေျဖရွင္းေနၾကရတာေပါ့။
“ဒါေတြကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လြတ္လာမွလုပ္ၾကတာေပါ့” သေဘာထားမယ္ဆုိ ရင္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ အေတာ္တာ၀န္မဲ့ရာ က်ပါလိမ့္မည္။ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ ဘယ္ေတာ့လြတ္မယ္ဆုိတာ ဗိုလ္သန္းေရႊကလြဲလုိ႔ ဘယ္သူမွ မေျပာႏုိင္ပါဘူး။ အနည္းဆုံး ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ မတုိင္မီေတာ့ လြတ္လာႏုိင္စရာမရွိပါဘူး။ ဒါကုိ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေနနဲ႔ ႐ုံးခန္းထဲက ထုိင္ေစာင့္ေနႏုိင္ေပမယ့္ ျဖစ္ရပ္ေတြကေတာ့ ထုိင္ေစာင့္ေနမွာ မဟုတ္ပါ ဘူး။ အခ်ိန္ႏွင့္အမွ် ေျပာင္းလဲေနမွာပါပဲ။
ျမင္သာသေလာက္ ေျပာရရင္ အခုဆုိ ျပႆနာေတြက တန္းစီေစာင့္ေနပါၿပီ။ နအဖရဲ႕ လမ္းျပ ေျမပုံအရကုိ မၾကာခင္ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ခြင့္ျပဳရေတာ့မည္။ ေရြးေကာက္ ပြဲအတြက္ စည္း႐ုံးလႈပ္ရွားခြင့္ ျပဳၾကရေတာ့မည္။ တဆက္တည္းမွာ ႏုိင္ငံေရးအရ ရွင္းလင္း ေအာင္ အေျဖေပးရမည့္ ေမြးခြန္းေတြကလည္း နည္းမွာမဟုတ္ဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ သေဘာထား ဘာလဲ၊ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒအေပၚ သေဘာထား ဘာလဲ၊ ဖြဲ႕စည္း မည့္လႊတ္ေတာ္အေပၚ သေဘာထား ေျဖၾကားေပးၾကရပါလိမ့္မည္။
အခုလာမည့္ (၂) ႏွစ္တာကာလာဟာ ဗမာျပည္ရဲ႕ႏုိင္ငံေရးကံၾကမၼာအတြက္ အေရးႀကီးလွသလုိ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ အနာဂတ္အတြက္လည္း အေရးပါလွပါတယ္။ ဒီလုိ ဗမာျပည္ရဲ႕ ႏုိ္င္ငံေရး ကံၾကမၼာအတြက္ အေရးပါလွတဲ့ကာလမွာ ျပည္သူေတြဘက္က တခုတည္းေသာ အတုိက္အခံ ပါတီႀကီးျဖစ္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ မလြဲမေသြ လမ္းၫႊန္ သေဘာထား ေတြ အေျဖေပးရပါေတာ့မည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ လမ္းၫႊန္သေဘာထား မွန္ကန္ဖုိ႔ အေရးႀကီးသလုိ အေျဖမမွားဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါလိမ့္မည္။
လတ္တေလာလုပ္ငန္းစဥ္ဆုိင္ရာ အႀကံေပးခ်က္
(၁) ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြ၊ ျပည္သူေတြအေနႏွင့္ ရွစ္ေလးလုံးအေရး အခင္းႀကီးက ေမြးထုတ္ေပးလုိက္တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီပါတီကုိပဲ အားေပး၀န္းရံ ေထာက္ခံရမွာပါ။ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ရလဒ္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳေရး အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ အခုိင္အမာ ရပ္တည္ၾကရပါလိမ့္မည္။
(၂) တခ်ိန္တည္းမွာ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး အင္အားစု ေတြ၊ လူထုအဖြဲ႕အစည္းေတြႏွင့္အတူ ပူးတြဲလႈပ္ရွားႏုိင္မည့္ ဘုံလုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ (သုိ႔မဟုတ္) လက္တေလာ လုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ကုိ အန္အယ္လ္ဒီပါတီအေနျဖင့္ ဦးေဆာင္ေဖာ္ထုတ္သင့္ပါ တယ္။ အဆုိပါ ဘုံလုပ္ငန္းစဥ္ရဲ႕ လတ္တေလာဦးတည္ခ်က္ဟာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံဆန္႔က်င္ တုိက္ဖ်က္ေရးျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိအပ္ပါလိမ့္မည္။ တခ်ိန္တည္းမွာ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အင္အားစုမ်ားပါ၀င္ႏုိင္မည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ႏွင့္ ေျခလွမ္းေတြလည္း ပါ၀င္သင့္ပါတယ္။
(၃) အဆုိပါ ဘုံလုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ ေဖာ္ထုတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္တဲ့ ျဖစ္စဥ္အတြင္းမွာ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဒီမုိကေရစီတပ္ေပါင္းစုတရပ္ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ေရးအတြက္လည္း အားထုတ္ႀကိဳးပမ္းဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေတာ္လွန္ေရး လႈပ္ရွားမႈတရပ္ရဲ႕ ေအာင္ပြဲကုိ အာမခံခ်က္ေပးတာ ပါတီ၊ တပ္ႏွင့္ တပ္ေပါင္းစုဆိုတဲ့ ျပဒါးရွင္ (၃) လုံးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပါတီေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးအရ ေအာင္ျမင္ေနၿပီဆုိရင္ တပ္ေပါင္းစုကုိ ေခ်ာင္ထုိး ထားတတ္ၿပီး အက်ပ္အတည္း ဆုိက္ၿပီဆုိမွ သတိရတတ္တဲ့ အမွားမ်ဳိးကုိ သတိထားဖုိ႔ လုိအပ္ပါလိမ့္မည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အန္အယ္လ္ဒီအေန ျဖင့္ လူထုလူတန္းစား အဖြဲ႕အစည္း၊ အမ်ဳိးသားအဖြဲ႕အစည္း မ်ဳိးစုံပါ၀င္တဲ့ ဒီမုိကေရစီတပ္ေပါင္း စုတရပ္ ဦးေဆာင္ဖြဲ႕စည္းဖုိ႔ လုိအပ္ပါၿပီ။
(၄) အထက္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ျပဒါးရွင္ (၃) လုံးဟာ ေအာင္ပြဲအတြက္ အာမခံခ်က္ေပးမည့္ အေျခခံ အင္အားျဖစ္ေပမယ့္ တကယ္တမ္း ေအာင္ပြဲခံမည့္ ေျခလွမ္းေတြကုိ အဆုံးအျဖတ္ေပးမွာ နည္းပရိယာယ္ လုပ္ငန္းစဥ္ လမ္းစဥ္ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းပရိယာယ္လုပ္ငန္းစဥ္ မွန္ကန္မွ မဟာဗ်ဴဟာ ရည္မွန္းခ်က္ေအာင္ျမင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းပရိယာယ္လုပ္ငန္းစဥ္ မွန္ကန္ဖုိ႔လက္၀ဲလက္ယာ တိမ္းေစာင္းမႈေတြကုိ ေရွာင္ရွားႏုိင္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါလိမ့္မည္။
နည္းပရိယာယ္လုပ္ငန္းစဥ္ဆုိတာ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့နည္းလမ္းႏွင့္ အၾကမ္းဖက္တဲ့နည္းလမ္း၊ ဥပေဒ တြင္းႏွင့္ ဥပေဒပလုပ္ငန္း၊ ႏုိင္ငံေရးနည္းလမ္းႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနည္းလမ္း စတဲ့ တုိက္ပြဲသဏၭာန္ မ်ဳိးစုံကုိ အခ်ိန္အခါ အေျခအေနအလုိက္ သမမွ်တေအာင္ ေပါင္းစပ္ေပးရတာျဖစ္လုိ႔ ေခါင္း ေဆာင္မႈအႏုပညာကုိ စမ္းသပ္တဲ့ မွတ္ေက်ာက္ႀကီးျဖစ္ပါတယ္။ အခု ဒီမွတ္ေက်ာက္ေပၚမွာ အန္အယ္လ္ဒီေခါင္းေဆာင္ေတြ၀င္ၿပီး အစစ္ေဆးခံ ၾကရပါလိမ့္မည္။
(က) အေျခခံဥပေဒကုိ အာခံမွာလား၊ နာခံမွာလား။
(ခ) ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္ေရးလား၊ ၾကဥ္ေရးလား။
(ဂ) ၉၀ ရလဒ္စြန္႔ေရးလား၊ ပါတီစြန္႔ေရးလား။
ဒီအေရးႀကီးတဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိ မၾကာမီ မလြဲမေသြ အေျဖေပးၾကရပါေတာ့မည္။
(၅) ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရး လႈပ္ရွားမႈကုိ ဦးစီးဦးေဆာင္ျပဳေနတဲ့ အန္အယ္လ္ ဒီပါတီ ဒီေန႔ထမ္းေဆာင္ေနရတဲ့ တာ၀န္ႀကီးေလးသလုိ ရင္ဆုိင္ေနရတဲ့ ႏုိင္ငံေရးဖိအားကလည္း အလြန္ႀကီးမားလွ ေၾကာင္းကုိ အားလုံးက အသိအမွတ္ျပဳၾကရပါလိမ့္မည္။ ဒါ့အျပင္ ျပင္းထန္တဲ့ ႏုိင္ငံေရး မုိးသက္မုန္တုိင္းၾကားမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရတဲ့ ခေယာင္းလမ္းကလည္း ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) တုိင္ခဲ့ပါၿပီ။ ေျပာရရင္ ရွစ္ေလးလုံးကာလက တက္ႂကြစြာ ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့ၾကတဲ့ (၆၀) တန္း ေခါင္း ေဆာင္မ်ားသည္ပင္လွ်င္ ယခုအခါ အသက္ (၈၀) ေက်ာ္ အုိမင္းတြင္းဆုံးဘ၀ ေရာက္ေနၾကပါၿပီ။ ဒီေန႔ထိ အန္အယ္လ္ဒီပါတီရဲ႕ ဒီမုိကေရစီအလံ၊ ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲအလံ၊ အမ်ဳိးသားျပန္ လည္သင့္ျမတ္ေရးအလံေတြ ဆက္လက္လြင့္ပ်ံေနႏုိင္တာ လက္ရွိ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ အသိအမွတ္ျပဳ ဂုဏ္ျပဳၾကရမွာပါ။
တခ်ိန္တည္းမွာ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ဒီကေန႔ ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အက်ပ္အတည္း ႀကီးမားလွသလုိ ေရွ႕ဆက္ ထမ္းေဆာင္ရမည့္ တာ၀န္ေတြကလည္း မ်ားျပားေလးလံလွတာကုိ သတိျပဳရမွာပါ။ ဒီလုိအခ်ိန္အခါမ်ဳိးမွာ လက္ရွိေခါင္းေဆာင္မႈ၊ ဖယ္ရွားပယ္လွန္ေရး သေဘာထားမ်ဳိး မထားအပ္ပါ။ ႀကိဳက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ နာခံ၀န္းရံေရးသေဘာထားမ်ဳိးသာ ထားရွိ ထုိက္ပါတယ္။
အျခားတဖက္မွ အရြယ္ႏွင့္မမွ်ေအာင္ မႏုိင္၀န္ထမ္းေနၾကရေသာ လူႀကီးမ်ားကလည္း လက္ရွိ အေျခအေန ေတာင္းဆုိမႈႏွင့္ ကုိက္ညီမွ်တမည့္ ေခါင္းေဆာင္မႈအင္အား ျဖည့္တင္းေရးကုိ အေလးေပး စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ၾကာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီမွာ အစမ္းသပ္ခံၿပီး လူႀကီး၊ လူလတ္၊ လူငယ္မ်ား ရွိထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလုံးမွ စက္တင္ဘာအေရးအခင္းအထိ ျဖတ္သန္းလာခဲ့ေသာ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ ေက်ာင္းသားမ်ား ကုိလည္း စည္း႐ုံးသိမ္းသြင္း ေမြးျမဴတည္ေထာင္သင့္ပါတယ္။ သမင္ေမြးရင္း က်ားစားရင္း ကိန္းဆုိက္ေနေသာ ေခတ္သမယတြင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးဆက္ မျပတ္ေရးကုိ အေလးထားဖုိ႔ လုိပါလိမ့္မည္။ ေခါင္းေဆာင္မႈျပႆနာ ေျဖရွင္းႏုိင္ရင္ အေရးေတာ္ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ (၅၀) ရာခုိင္ႏႈန္း ေသခ်ာႏုိင္ပါတယ္။ ဒီေန႔လုိ ဗမာျပည္ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအခ်ဳိးအေကြ႕မွာ ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ ေအာင္ပြဲရေရးရဲ႕ အဓိကဆက္ထုံးဟာ ေခါင္းေဆာင္မႈျပႆနာကုိ မွန္ကန္စြာ ေျဖရွင္းႏုိင္စြမ္း ရွိမရွိအေပၚမွာ မူတည္ေနပါတယ္။
No comments:
Post a Comment