VOA ျမန္မာပိုင္း “တပ္မွဴးတပ္သား ေျပာစကား” အစီအစဥ္ (၁၁)
ေလတပ္သားတစ္ဦး၏ ဘ၀ေကာက္ေၾကာင္း (အပိုင္း -၂)
ေဆာင္းပါးရွင္ - ျမင့္မုိရ္
ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ လူကုန္ကူးခံရသလိုလိုနဲ႔ ေလတပ္သားျဖစ္လာခဲ့ရတဲ့ ေဆာင္းပါးရွင္ ျမင့္မိုရ္ဟာ ပ်ဥ္းမနား - မိုးညိဳက တပ္သားသစ္ေတြအတြက္ ေလ့က်င့္ေရးတပ္မွာ အေျခခံစစ္ပညာေတြ ပထမဆံုး သင္ယူခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီကေန ေလတပ္ရဲ႕ မိတီၳလာ “ေျမျပင္ အတတ္သင္ ေလတပ္စခန္း” ထဲက စက္မႈလက္မႈအတတ္သင္ေက်ာင္း (စလက) မွာ သင္တန္း ဆက္တက္ခဲ့ရပါတယ္။ (စလက) မွာ သင္တန္း ၿပီးသြားေတာ့ တပ္မေတာ္ (ေလ) လက္ေအာက္ခံ ဘယ္ေဒသက ေလတပ္စခန္းေတြမွာ တာ၀န္က်မယ္ဆိုတာဆိုတာ ေစာင့္ဆိုင္းေနရတဲ့ ကာလအတြင္းမွာ တပ္ထဲကေန ထြက္ေျပးသူေတြ ရိွေနတဲ့အေၾကာင္းေတြ အပါအ၀င္ သူ႔ရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ၿပီးခဲ့တဲ့ ေမလ (၃၀) ရက္ တနဂၤေႏြေန႔ “တပ္မွဴးတပ္သား ေျပာစကား”အပတ္စဥ္က႑၊ “ေလတပ္သားတစ္ဦး၏ ဘ၀ေကာက္ေၾကာင္း - အပိုင္း(၁)” မွာ ထုတ္လႊင့္ခဲ့ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ အခုတခါေတာ့၊ “စည္းလံုးျခင္းရဲ႕အင္အား” internet website ေပၚက ေဆာင္းပါးရွင္ ျမင့္မိုရ္ရဲ႕ ေဆာင္းပါးေတြကို အေျခခံၿပီး “ေလတပ္သားတစ္ဦး၏ ဘ၀ေကာက္ေၾကာင္း - အပိုင္း (၂) ” ကို ဒီသီတင္းပတ္မွာ တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ ဗီအိုေအ၀ိုင္းေတာ္သား ကိုရန္ႏိုင္က ေလတပ္သားတစ္ဦးအျဖစ္ ပါ၀င္အားျဖည့္ ကူညီထားပါတယ္ ခင္ဗ်ာ။
ေလတပ္သားတစ္ဦး။ ။ အဲဒီလို မိခင္ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး (စလက) ကို သံေခ်ာင္းမေခါက္ ႏႈတ္မဆက္ပဲ ကသုတ္ကရက္နဲ႔ ႐ုတ္တရက္ထြက္ခြာ တပ္ေျပးအျဖစ္ ဘ၀တပါးကို ေျပာင္းေရႊ႕သြားသူ တစ္ေယာက္ရိွလာတိုင္း (စလက) တပ္မွဴးအဆက္ဆက္ဟာ တပ္ေျပး ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္စီရဲ႕ ျပန္မရေတာ့တဲ့ စစ္၀တ္စံုအတြက္ အျပင္က စစ္ပစၥည္း ေမွာင္ခိုေစ်းကေန ျပန္၀ယ္ထည့္ၾကရပါတယ္။ ကာလေပါက္ေစ်း အနည္းဆံုး က်ပ္ႏွစ္ေသာင္းစီနဲ႕ အစား၀ယ္ၿပီး တပ္ေထာက္ဌာနကို အေလ်ာ္ေပး ေနၾကရပါတယ္။ ကိုယ့္အိတ္ထဲကေတာ့ စိုက္ေလ်ာ္ၾကရတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီလို အေလ်ာ္အစားကိစၥေတြထဲမွာ ေစ်းအႀကီးဆံုးက တပ္သားသစ္ရဲ႕ တန္ဘိုးပါ။
ေလခ်ဳပ္ႀကီး ျမတ္ဟိန္း (စိန္မ်က္ခံုး) နဲ႔ Chinese President Hu Jintao
ေလတပ္ရဲ႕ တပ္ေတြဟာ သတ္မွတ္ေပးထားတဲ့ ခဲြတမ္းအရ တစ္လကို တပ္သားသစ္ (၁၀) ေယာက္ႏႈန္းစု ေဆာင္းၿပီးေၾကာင္း ကကေလ (ေခၚ) ကာကြယ္ ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ (ေလ) ရဲ႕႐ံုးကို လစဥ္ တပ္သားသစ္စာရင္း ပို႔ရပါတယ္။ ဒီခြဲတမ္းအတိုင္း တပ္သားသစ္ ရွာမရရင္ ဒဏ္ေၾကးအျဖစ္ တပ္သားသစ္ တစ္ေယာက္စာကို က်ပ္တစ္သိန္းႏႈန္းန႔ဲ တပ္ေတြက ေပးေလွ်ာ္ၾကရပါတယ္္။ တစ္လလံုး တစ္ေယာက္မွ မစုႏိုင္ရင္ ကက (ေလ) ကို က်ပ္ (၁ဝ) သိန္း ဒဏ္ေၾကး ေပးသြင္းေပေတာ့ပဲ။ က်ေနာ္ဟာ ဒီနည္းနဲ႔ ေလတပ္မွာ၊ “က်ပ္တစ္သိန္းတန္ တပ္မေတာ္သားႀကီး” ျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ ဒီနည္းနဲ႔ေတာင္ တပ္သားသစ္ လိုက္ဆဲြလို႔ မရၾကဘူးဆိုရင္ေတာ့ နားေအးပါးေအး ဒဏ္ေၾကးပဲ သြင္းလိုက္ၾကတာေပါ့ဆိုၿပီး တရားမ၀င္ ေလယာဥ္ဆီ ေရာင္းရေငြေတြကို ရွယ္ယာမခဲြၾကပဲ တပ္မွဴးေတြ အုပ္မွဴးေတြနဲ႔ စခန္းမွဴးေတြ အခ်င္းခ်င္းညႇိၿပီး ကက (ေလ) ကို တစ္တပ္ကို တစ္လအတြက္ က်ပ္ (၁၀) သိန္းစီ ပို႔တဲ့အလုပ္ပဲ လုပ္ၾကည့္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေလတပ္မွာ “စိန္မ်က္ခံုး” လို႔ ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကတဲ့ တပ္မေတာ္ (ေလ) ခ်ဳပ္ စေနသား ဦးျမတ္ဟိန္းရဲ႕ ႏွစ္ျပားမတန္ေအာင္ ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းတာ ခံၾကရတာေၾကာင့္ တပ္မွဴးေတြ၊ အုပ္မွဴးေတြနဲ႔ စခန္းမွဴးေတြဟာ တစ္လကို အနည္းဆံုး တပ္သား သစ္တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ မရ ရတဲ့နည္းနဲ႔ က်ေနာ့္လို “တစ္သိန္းတန္တပ္သားသစ္” ေတြ စုေဆာင္းေနၾကရပါတယ္္။
“ေျမျပင္အတတ္သင္ ေလတပ္စခန္း” က အမွတ္တရတစ္ခုကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ႏိုင္တာက က်ေနာ္တို႔ သင္တန္းသားေတြ စခန္းလံုၿခံဳေရးအတြက္ ကင္းတာဝန္ က်တံုးကပါ။ ႏိုင္ငံျခားစစ္ကားေတြထဲမွာ တပ္ေတြရဲ႕ အဝင္ဂိတ္ေတြမွာ စနစ္တက် စစ္ေဆးေနတာေတြ၊ မသကၤာဖြယ္ ထြက္ေျပးတဲ့လူေတြေတြ႔ရင္ ပစ္ၾက ခတ္ၾကတာေတြကို ျမင္ဘူးေနလို႔ တပ္အ၀င္ဂိတ္ကို စၿပီး ကင္းေစာင့္ရတဲ့ေန႔က က်ေနာ္ဟာ အရမ္းကို တက္ၾကြ ေနခဲ့ပါတယ္္။ ဒါေပမဲ့ တကယ္တမ္းမွာ ေလတပ္စခန္းလံုၿခံဳေရး ကင္းေစာင့္စစ္သည္ဟာ ေသနတ္ လံုးဝကိုင္ခြင့္ မရပဲ ကင္းေစာင့္ၾကရတာပါ။
ႏိုင္ငံျခားစစ္ကားထဲကလို ဂိတ္မွာ စစ္ေဆးဖို႔ မဆိုထားနဲ႔ တစ္ေန႔မွာ ဆိုင္ကယ္စီးလာတဲ့ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ကို စစ္ေဆးတာေတာင္ အဆင္မေျပခဲ့ပါဘူး။ သူက ဆိုင္ကယ္ဦးထုပ္လည္း မေဆာင္း အက်ႌ လည္ဟိုက္ ေဘာင္းဘီဖင္ၾကပ္နဲ႔ ဆံပင္ေတြကလည္း ေဆးဆိုးထားတဲ့ အေရာင္ေတြနဲ႔မို႔ “ဘယ္သြားမလို႔လဲ ဘယ္က လာတာလဲ”လို႔ ေမးလိုက္တာမွာ ဒီအမ်ိဳးသမီးက အရာရွိကေတာ္ ျဖစ္ေနလို႔ “ငါ့ေတာင္ မသိဘူးလား ဟဲ့” ဆိုၿပီး က်ေနာ္ ပါး႐ိုက္ခံလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီက စၿပီး တပ္အ၀င္ဂိတ္မွာ ကင္းေစာင့္ရၿပီဆိုရင္ ဘယ္သူ လာလာ တံခါးေမာင္းတံကို ဖြင့္တဲ့ပိတ္တဲ့ အလုပ္ကိုပဲ လုပ္ပါေတာ့တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ သင္တန္းဆင္းသူေတြ တာ၀န္က်ရာ တပ္အသီးသီးကို သြားရမဲ့ တပ္မေတာ္မွတ္တမ္း႐ံုးက အပိုင္း (၂) အမိန္႔ထြက္လာေတာ့ က်ေနာ္ ကံေကာင္းၿပီး တပ္မေတာ္ (ေလ) ရဲ႕ ေနခ်င္စရာအေကာင္းဆံုးလို႔ ဆိုၾကတဲ့ မိတၳီလာ ရွမ္းတဲ (လကသ F - 7) ၾကားျဖတ္ တိုက္ေလယာဥ္အုပ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ ေလတပ္သခၤ်ဳိင္းလို႔ ေခၚၾကတဲ့ လွ်ပ္စစ္မီးမရိွ ေရရွားလွတဲ့ ေ၀းလံေခါင္ဖ်ား (ဟလခ) ေခၚ ဟုမၼလင္းနဲ႔ (မလခ) ေခၚ (ဘိတ္) က ေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ အသစ္ႏွစ္ခုကေတာ့ ဘယ္သူမွ မသြားခ်င္ၾကတဲ့ ေနရာေတြပါ။ တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေရႊက ေျမပံုေပၚမွာေတြ႔တဲ့ ဒုတိယကမၻာစစ္ လက္က်န္ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းတို ရိွတဲ့ေနရာေတြကိုပါ ေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ေတြ လိုက္ဖြင့္ခိုင္းေနလို႔ က်ေနာ္တို႔ တပ္မေတာ္ (ေလ) ခ်ဳပ္က စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ လိုက္လုပ္ေနရတယ္လို႔ စီနီယာေတြဆီက ၾကားဘူးပါတယ္။
ဟုမၼလင္းေလတပ္စခန္းဟာ ဖြင့္ခဲ့တာ (၆) ႏွစ္ေက်ာ္လာခဲ့ေပမဲ့ ခုထိ လွ်ပ္စစ္မီးမရိွတာေၾကာင့္ ႀကိဳးလိုင္း တယ္လီဖံုးစနစ္မရိွပဲ ကက (ေလ) နဲ႔ ၿဂိဳလ္တုဖံုးနဲ႔ပဲ ဆက္သြယ္ေနရၿပီးေတာ့ ေလတပ္စခန္းဆိုေပမဲ့ Bell - ၂၀၅ ရဟတ္ယာဥ္ႏွစ္စီးကိုပဲ ဟန္ျပထား ထားပါတယ္။ တပ္မေတာ္ (ေလ) ခ်ဳပ္ဟာလည္း စခန္းထဲမွာ ဆင္႐ိုင္းေတြပါ ၀င္ထြက္က်က္စားေနၾကတဲ့ ဒီေလတပ္စခန္းဆီကို (၆) ႏွစ္အတြင္းမွာ တစ္နာရီ ခရီးစဥ္အျဖစ္ မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ တစ္ေခါက္ပဲ ေရာက္လာဘူးတယ္လို႔ စီနီယာေတြက ေျပာၾကပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ ေတာင္ဘက္အစြန္မွာ စစ္သေဘာအရ ထားသင့္လို႔ထားတယ္ဆိုတဲ့ (မလခ) ေခၚ ဘိတ္ေလတပ္ စခန္းမွာ လွ်ပ္စစ္မီးကေတာ့ မထားသင့္လို႔ ခုထိ မထားေသးတာလားလို႔ ေမးစရာျဖစ္ေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ ေျမာက္ဘက္အစြန္က (နလခ) ေခၚ ျမစ္ႀကီးနား ေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ဟာလည္း ထူးမျခားနားပါ။ ေလသူရဲေတြကို ေမြးထုတ္ေပးေနတဲ့ ေလယာဥ္ေမာင္းသင္ေက်ာင္းကို မိတၳီလာကေန ျမစ္ႀကီးနားကို ေရႊ႕ၿပီး အသံထက္ျမန္တဲ့ အမ္ (မ္) အိုင္ဂ်ီ (၂၉) တိုက္ေလယာဥ္ေတြပါ ပို႔ထားခဲ့တာ (၄) ႏွစ္ေလာက္ရိွေနပါၿပီ။ အရာရိွေတြေရာ စစ္သည္ေတြပါ ေရနဲ႔ လွ်ပ္စစ္မီးအေျခအေနေတြကို ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ ဖန္တီး ေနၾကရပါတယ္။ ရာသီဥတုဆိုးတဲ့ ျမစ္ႀကီးနားနဲ႔ အေမာင္းသင္ဆဲ ေလသူရဲေလာင္းေတြနဲ႔ ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္လို႔ ပီတီ (၆) အေမာင္းသင္ေလယာဥ္ေတြ ခဏခဏ ပ်က္က်ၾကၿပီး ေလသူရဲေလာင္း အရာရိွငယ္ေတြ ေလသူရဲေတာင္ပံ ရင္ဘတ္မွာ မတပ္ရေသးခင္ ေသဆံုးရေပါင္းလည္း မ်ားေနပါၿပီ။ နလခရဲ႕ မိသားစုေတြ အားထားရာ ျမစ္ဆံုက ျမစ္ေရဟာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး အားထားေနတဲ့ ျမစ္ဆံုစီမံကိန္းေၾကာင့္ ေနာက္က်ိၿပီး ေရနီေတြပဲ ထြက္ေနပါၿပီ။ တျခား ေလတပ္စခန္း အသစ္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ပုသိမ္ေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ (ပလခ) နဲ႔ မေကြးေလတပ္စခန္းဌာနခ်ဳပ္ (ကလခ) တို႔ကေတာ့ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံၿမိဳ႕ေတြက အေျခအေနမဆိုးလို႔ ေလတပ္အရာရိွ၊ စစ္သည္ေတြအတြက္ အေတာ္အသင့္ အဆင္ေျပတယ္ ဆိုတာေတာင္ လွ်ပ္စစ္မီး ပ်က္တာကေတာ့ က်န္တဲ့ ေလတပ္ စခန္းဌာနခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ သူမသာ ကိုယ္မသာပါပဲ။
(စလက) မွာတံုးက သင္တန္းလာေပးတဲ့ ဗိုလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ၾသ၀ါဒကို က်ေနာ္ မွတ္မိေနတာ တစ္ခုရိွပါတယ္။ “မင္းတို႕ ေျမျပင္အတတ္သင္ ေလတပ္စခန္းက အရာရိွ၊ စစ္သည္ေတြဟာ မင္းတို႔ဆီက ရဟတ္ယာဥ္ေတြလိုပဲ ေနွးေႏွးေကြးေကြးနဲ႔ ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္ မရိွၾကဘူး။ ၾကားျဖတ္တိုက္ေလယာဥ္ အုပ္နဲ႔ကေတာ့ ကြာပါ့ကြာ။ ဟိုက သူတို႔ရဲ႕ တိုက္ေလယာဥ္ေတြလိုပဲ သြက္သြက္လက္လက္နဲ႔ ေတာက္ေတာက္ပပ ရိွၾကတယ္။ ေအးေလ ဆီစားႏႈန္းခ်င္းမွ မတူၾကပဲကြာ” ဆိုၿပီး ေျပာဘူးပါတယ္။
အဲ့ဒီတုန္းက သူ ဘာဆိုလိုမွန္း မသိခဲ့ရပါဘူး။ အခု က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ၾကားျဖတ္တိုက္ ေလယာဥ္အုပ္ (လကသ) ကို ေရာက္မွ သေဘာေပါက္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဆီစားႏႈန္းမ်ားတဲ့ တိုက္ေလယာဥ္ေတြက ရဟတ္ယာဥ္ေတြထက္ ေလယာဥ္ဆီ တရားမ၀င္ ေရာင္းတဲ့ႏႈန္းကလည္း ပိုၿပီး ျမင့္မားတာေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ F – 7 ၾကားျဖတ္ တိုက္ေလယာဥ္အုပ္မွာ ဘယ္သူ႔ကို ၾကည့္ၾကည့္ သစ္လြင္ေတာက္ပေနၾကပါတယ္။ ဒီတပ္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေန႔က စက္မႈလက္မႈ အရာရိွတို႔၊ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးတို႔ကို သတင္းပို႔ၿပီးေတာ့ ဒီတပ္ရဲ႕ တပ္မွဴးျဖစ္တဲ့ အုပ္မွဴးဆီကို ဆက္ၿပီးသတင္းပို႔ရပါတယ္။ ေလသူရဲေတြဘက္ျခမ္းက ေလေအးစက္ေတြနဲ႔ အခန္းေတြ၊ ကြန္ပ်ဴတာေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနၾကတဲ့ စာေရးမ လွလွေလးေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ႐ံုးခန္းႀကီးတစ္ခုထဲကို ေရာက္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခား ႐ုပ္ရွင္ေတြထဲက စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြ ထိုင္ၾကတဲ့ ဆံုလည္ကုလားထိုင္ႀကီးမွာ ထိုင္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ F – 7 ၾကားျဖတ္ တိုက္ေလယာဥ္အုပ္ရဲ႕ အုပ္မွဴးကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ေလတပ္တစ္တပ္ရဲ႕ တပ္မွဴးဆိုလို႔ (စလက) မွာတံုးက အလကားေနရင္း က်ေနာ္တို႔ သင္တန္းသားေတြကို လာလာၿပီး ဆူပူႀကိမ္းေမာင္း ျမက္ေပါက္ခိုင္းေနတဲ့ စြပ္က်ယ္လက္ျပတ္နဲ႔ တပ္မွဴးကိုပဲ ျမင္ခဲ့ဘူးတဲ့ က်ေနာ္ဟာ အခု ဆံုလည္ကုလားထိုင္ေပၚကေန ၿဂိဳလ္တုစေလာင္း တီဗီြၾကည့္ေနတဲ့ စတိုင္က်က် က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တိုက္ေလယာဥ္အုပ္မွဴးကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္ပါ ေသြးႀကီးခ်င္သလိုလို ေျခဖ်ားေထာက္ခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အုပ္မွဴးက က်ေနာ့္ကို တစ္ခ်က္ပဲၾကည့္ၿပီး “ေကာင္ေလးကို လိုတာေတြ ၾကည့္လုပ္ေပးလိုက္” လို႔ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးကို အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးက က်ေနာ့္ကို အေနာက္ဘက္ျခမ္းကို ျပန္ေခၚသြားၿပီးေတာ့ စက္မႈလက္မႈဘက္က ဗိုလ္မွဴးဆီကို အပ္လိုက္ပါတယ္။ “အစ္ကိုႀကီး ဒီ ရဲေဘာ္သစ္ကို ယူနီေဖါင္းေရာ အေပၚေအာက္တဆက္ထဲ Overhaul ၀တ္စံုေရာ အသစ္ေတြ ခ်ဳပ္ေပးလိုက္ပါ။ ေနတာစားတာ အကုန္လံုး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ပါ” ဆိုၿပီး ဗိုလ္ႀကီးက ဗိုလ္မွဴးကို ေျပာသြားပါတယ္။
အစ္ကိုႀကီးလို႔ ေခၚတာကလဲြရင္ သူ ေျပာသြားသမွ်ဟာ အမိန္႔ေပးသြားတာမို႔ ဒီတိုက္ေလယာဥ္အုပ္မွာ ဗိုလ္ႀကီးက ဗိုလ္မွဴးကို အမိန္႔ေပးလို႔ရသလားလို႔ က်ေနာ္ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားပါေသးတယ္။ ဒီ တိုက္ေလယာဥ္အုပ္ရဲ႕ တရားမ၀င္ ေလယာဥ္ဆီ ေရာင္းလို႔ရတဲ့ ေငြေတြကအစ ဒီတစ္တပ္လံုးရဲ႕ အတြင္းေရးအားလံုးကို အုပ္မွဴးက တပ္ေရးဗိုလ္ႀကီးကို အာဏာကုန္ လဲႊအပ္ထားတာမို႔ က်ေနာ္တို႔ တစ္အုပ္လံုးက သူ႔ကို “သခင္တပ္ေရး” လို႔ ကြယ္ရာမွာ ေခၚၾကတာကို ေနာက္မွ က်ေနာ္သိလိုက္ရပါတယ္။ က်ေနာ္ေတာင္ ကိုယ့္ရဲ႕ စက္မႈလက္မႈက အရာရိွေတြထက္ “သခင္တပ္ေရး” ကို တည့္ေအာင္ေပါင္း သူခိုင္းတဲ့ သူ႔ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေတြကို လုပ္ေပးနဲ႔ “သခင္တပ္ေရး” ရဲ႕ အရိွန္အ၀ါေအာက္မွာ အလုပ္ကို အေခ်ာင္ခိုတတ္လာပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ (လကသ) ရဲ႕ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းထိပ္က စပါးတို႔ ေျပာင္းတို႔ ပဲတို႔စိုက္တဲ့ က်ေနာ္တို႔အုပ္မွာ “ေျမာက္ေတာ” လို႔ေခၚတဲ့ စိုက္ခင္းဆီကို က်ေနာ္ ေျပာင္းခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
ဦးေရာ္နီညိမ္း။ ။ ေလတပ္စက္မႈလက္မႈ ပညာရပ္ေတြကို သင္ၾကား တတ္ေျမာက္လာခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးရွင္ ျမင့္မိုရ္ဟာ သူတို႔ ေလယာဥ္အုပ္ရဲ႕ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး စိုက္ခင္းပ်ိဳးခင္းေတြကို ေရာက္ရိွသြားခဲ့ရပံု ဒီစိုက္ခင္းဟာ တပ္ရဲ႕ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရးအတြက္ ဟန္ျပထားရိွတာသာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ တကယ့္ သက္သာ ေခ်ာင္ခ်ိေရးကို အရာရိွ၊ စစ္သည္ေတြအတြက္ ဘယ္လို စီမံလႈပ္ရွားၾကရသလဲ ဆိုတာေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္ေလရဲ႕ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ F - 7 ၾကားျဖတ္ တိုက္ေလယာဥ္အုပ္က စက္မႈလက္မႈ စစ္သည္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို “ေလတပ္သားတစ္ဦးရဲ႕ ဘ၀ေကာက္ေၾကာင္း” ေနာက္ဆံုးပိုင္း အပိုင္း (၃) မွာ ဆက္ၿပီး ထုတ္လႊင့္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ေရာ္နီညိမ္းပါ။
No comments:
Post a Comment