ေဆာင္းပါးရွင္ - ေအာင္ခိုင္ (လူထုအသံ)
လူထုအသံ အြန္လိုင္းဂ်ာနယ္ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္မွ ေအာင္ခိုင္ေရးသားတဲ့ စစ္အာဏာ႐ွင္ အစုိးရႏွစ္ဖြဲ႕ ၏ ႏ်ဴကလီးယား ဇာတ္လမ္း ကုိ စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား ဗဟုသုတ ရရွိေစရန္ ကြ်န္ေတာ္ ကိုဖိုးတရုတ္မွ လူထုအသံ ၀က္ဘ္ဆုိဒ္မွ တဆင့္ စစ္ဖက္နီးစပ္သူမ်ားရဲ ႔ ျဖည့္စြက္ခ်က္ တခ်ိဳ ႔နဲ႔အတူ ထပ္မံ ကူးယူတင္ျပေပးလုိက္ပါတယ္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ထုတ္လုပ္ေရး အစီအစဥ္မွာ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ နည္းေနေသးေသာ္လည္း ေလွ်ာ့တြက္ထား၍ မရႏိုင္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ဆိုင္ရာ ပညာရွင္မ်ားက သတိျပဳ ေျပာဆိုလာခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မတရား ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ စစ္အစိုးရသည္ (၂၀၀၇) စက္တင္ဘာလတြင္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ လူမဆန္စြာ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ခဲ့မႈမ်ားအား တစ္ကမာၻလံုးမွ ၀ိုင္း၀န္းရႈတ္ခ်ေနသည့္ ဖိအားမ်ားေၾကာင့္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား ထုတ္လုပ္ေရးတြင္ ပိုမို အာရံုစိုက္ၿပီး ေဆာင္ရြက္လာဖြယ္ ရွိသည္။ ကုလသမဂၢ အအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားအား ႏ်ဴကလီးယား ၿခိမ္းေျခာက္မႈျဖင့္ တုန္႔ုျပန္ႏိုင္ရန္ အာဏာရူး ျမန္မာစစ္အစိုးရက ရည္ရြယ္ထားဟန္ ရွိသည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ရုရွား၏အကူအညီျဖင့္ ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုတစ္ခု တည္ေဆာက္သြားရန္ စီစဥ္ၿပီးျဖစ္သည္။ စြမ္းအင္ထုတ္လုပ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အဆိုပါ ဓာတ္ေပါင္းဖိုတြင္ လက္နက္ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ျခင္း လံုး၀မရွိေသာ ယူေရနီယမ္(၂၃၅)ကို အသံုးျပဳမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုပမာဏသည္ လက္နက္မ်ား ထုတ္လုပ္ႏိုင္မည့္ ယူေရနီယမ္ သန္႔စင္မႈ၏ (၂၀)ရာခိုင္ႏႈန္းမွ်သာ ရွိသည္ဟု သိရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဓာတ္ေပါင္းဖိုသည္ ျမန္မာအစိုးရ၏ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ဆန္းမ်ား ျပဳလုပ္သြားႏိုင္ေရး ရည္ရြယ္ခ်က္အေပၚ တိုက္ရိုက္ အက်ိဳးျပဳမည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ႏ်ဴကလီးယား စြမ္းအင္အား ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အသံုးျပဳခြင့္ ရလာမႈသည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ လက္ေအာက္ခံ ႏ်ဴကလီးယား ပညာရွင္မ်ားအတြက္ ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္လာေစမည့္ လက္ေတြ႕နယ္ပယ္ တစ္ခုသဖြယ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
တိုင္းျပည္၀င္ေငြ အမ်ားစုကို လက္နက္မ်ား ၀ယ္ယူ တပ္ဆင္ေရးအတြက္ အစဥ္တစိုက္ အသံုးခ်ခဲ့သည့္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရ အေနႏွင့္ လက္နက္မ်ားထဲတြင္ ဖ်က္ဆီးအား အႀကီးမားဆံုးျဖစ္ေသာ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား ပိုင္ဆိုင္ေရးအတြက္ လြန္ခဲ့ေသာ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက စတင္လႈပ္ရွားလာခဲ့သည္။
(၁၉၉၇)တြင္ DSA အပါတ္စဥ္ (၄၂)ေက်ာင္းဆင္း အရာရွိမ်ားအား အိႏၵိယသို႔ ေစလႊတ္ၿပီး ႏ်ဴကလီးယား ပညာရပ္မ်ား သင္ယူႏိုင္ရန္ ညွိႏိႈ္င္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အစပိုင္းတြင္ အဆင္ေျပေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္မူ အိႏၵိယႏိုင္ငံ အေနႏွင့္လည္း နည္းပညာ အားနည္းေနေၾကာင္း ရိပ္မိခဲ့ေသာ စစ္အစိုးရက သေဘာတူညီမႈအား ျပန္လည္ ပယ္ဖ်က္လိုက္သည္။
ျမန္မာ စစ္အစိုးရသည္ ၎တို႔၏ ၾသဇာအာဏာ ဆက္လက္ တည္တံ့ေရးအတြက္ ႏ်ဴကလီးယား ပိုင္ဆိုင္မႈသည္သာ အေကာင္းဆံုး အေျဖျဖစ္သည္ဟု တရားေသ ယံုၾကည္ထားေသာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ အစီအစဥ္တစ္ခုအား ဖန္တီးရန္ ႀကံစည္ၾကျပန္သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္မူ လက္နက္အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ရုရွားႏိုင္ငံႏွင့္ ဆက္္သြယ္မိေလေတာ့သည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဆက္ဆံေရးရွိသည့္ တရုတ္အစိုးရက ဆက္သြယ္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္းသစ္၊ ပတၱျမား စသည္တို႔အပါအ၀င္ ျမန္မာ့သယံဇာတမ်ားအား မ်က္စိက်ေနေသာ ရုရွားအစိုးရက နည္းပညာပိုင္း အကူအညီေပးရန္ သေဘာတူလိုက္သည္။ ထိုအခါတြင္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ဆိုင္ရာ နည္းပညာမ်ားအား အာသာငမ္းငမ္း လိုခ်င္မက္ေမာေနသည့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရအဖို႔ ဖိုးက်ိဳင္းတုတ္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စစ္အရာရွိမ်ားအား ႏ်ဴကလီးယား သင္တန္းမ်ား ပို႔ခ်သြားရန္ ရုရွားအစိုးရက သေဘာတူ လိုက္ၿပီးေနာက္ ျမန္မာအစိုးရတြင္ ရုရွားသို႔ ပညာေတာ္သင္ စစ္သည္မ်ား ႏွစ္စဥ္ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ ပထမအသုတ္အျဖစ္ (၂၀၀၁)တြင္ အရာရွိ (၁၅၀)အား ရုရွားသို႔ ပို႔လႊတ္သည္။ ျမန္မာအေနႏွင့္ ႏ်ဴကလီးယား နည္းပညာမ်ား ရရွိလာျခင္းေၾကာင့္ စစ္အစိုးရ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္ လက္နက္ ထုတ္လုပ္ေရး အစီအစဥ္ႏွင့္ ပိုမိုနီးစပ္လာေသာ္လည္း ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား ထုတ္လုပ္သြားရန္ လိုအပ္ေနသည့္ စြမ္းအင္မ်ား ရရွိႏိုင္ရန္မူ မ်ားစြာခက္ခဲေနဆဲ ျဖစ္သည္။
တရုတ္ႏွင့္ ရုရွားတို႔သည္ ႏ်ဴကလီးယား ပိုင္ဆိုင္ၿပီးေသာ ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း အေမရိကန္ႏွင့္ အေနာက္အုပ္စု၏ အၿငိဳအျငင္ကို မခံလိုေပ။ ထို႔အတူ ကမာၻေပၚတြင္ နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေသာ အစိုးရ အဖြဲ႕တစ္ခုအား ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ အၿမဲတမ္း အဖြဲ႕၀င္မ်ားအေနႏွင့္ ယူေရနီယမ္ အပါအ၀င္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ ထုတ္လုပ္ေရး လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ား ေထာက္ပံ့သြားရန္ စဥ္းစားထားပံု မရေခ်။
ထိုအေျခအေနအေပၚ နားလည္ထားသည့္ ျမန္မာအစိုးရအေနႏွင့္ ၎၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ား ေအာင္ျမင္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးမည့္ လက္တြဲေဖာ္သစ္အား ထပ္မံရွာေဖြရျပန္သည္။ ထိုအခါ ေျမာက္ကိုရီးယားသည္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရ ရိုက္ကူးတင္ဆက္ေနသည့္ ႏ်ဴကလီးယား ဇာတ္လမ္းတြဲႀကီးတြင္ အဓိက ဇာတ္ေဆာင္ႀကီး ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။
ျမန္မာႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔တြင္ တူညီမႈ မ်ားစြာရွိၾကသည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ အေပါမ်ားဆံုး ပိုင္ဆိုင္သည့္ အရာမ်ားမွာ စစ္လက္နက္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးမွ ျပည္သူမ်ားသည္ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုသည္ကို လံုးသလား၊ ျပားသလားဟု ကြဲျပားေအာင္ မသိၾကေခ်။ ေျမာက္ကိုးရီးယားမွာလည္း အေမရိကန္ကုိ အႏ်ဴျမဴကိစၥ အဆံုးသတ္ေရး (၆) ႏုိင္ငံ မဟာမိတ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပဲြ သေဘာတူညီခ်က္အရ ညိႇႏိႈင္းထားရာ ၄င္းတုိ႔ ဖ်က္ဆီးပစ္မည့္ ႏ်ဴကလီးယား ပစၥည္းတခ်ိဳ ႔ကို ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ လွ်ိဳ ႔၀ွက္စြာ ေရာင္းခ်ျခင္းျဖင့္ အေမရိကန္ အကူအညီႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စားနပ္ရိကၡာမ်ား၊ သယံဇာတမ်ား ရရွိမႈ (ႏွစ္ေကာင္စား) သြားႏိုင္မည့္ အစီအစဥ္ကုိ ႀကံစည္ထားဟန္ တူပါတယ္။
ေျမာက္ကိုရီးယား နိင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီး ပတ္ရီခ်န္း ( Pak Ui Chun ) နဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးဥာဏ္၀င္းတုိ႔ ေတြ႔ဆံုေနစဥ္
ထို႔ျပင္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ အစိုးရမ်ားသည္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေနေသာ ျပည္သူမ်ားအတြက္ သနားဂရုဏာသက္စြာ ေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေနသည့္ အစိုးရမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ယခုအခါတြင္ေတာ့ ကမာၻေပၚတြင္ နာမည္အပ်က္ဆံုး အစိုးရအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းဆံုမိၾကသည္။ ႏိုင္ငံတကာ၏ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈမ်ားအား ခံေနရသည့္ အထီးက်န္၊ အပယ္ခံႏိုင္ငံ အခ်င္းခ်င္း လက္တြဲမိၾကသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွ လူသတ္အစိုးရသည္ ၎၏ ႏ်ဴကလီးယား အိပ္မက္အား လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္ အလြန္ နီးစပ္လာေတာ့သည္။
ေျမာက္ကိုရီးယားသည္ ႏ်ဴကလီးယား ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ကြန္ျမဳနစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ျဖစ္သည္။ စစ္လက္နက္ ေတာင့္တင္းသည္။ စစ္သည္အင္အား မ်ားျပားသည္။ စစ္နည္းပညာ ျမင့္မားသည္။ ထိုသို႔ေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုသည္ ၎၏ ရန္ဘက္ အေမရိကန္ႏွင့္ အႀကီးအက်ယ္ အတိုက္အခံ ျဖစ္ေနေသာ ျမန္မာ စစ္အစိုးရအား ကူညီသြားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ (၂၀၀၃)မွစၿပီး ျမန္မာတပ္မေတာ္ အရာရွိမ်ား ေျမာက္ကိုရီးယားသို႔ သြားေရာက္ကာ ႏ်ဴကလီးယား ပညာရပ္မ်ား သင္ယူၾကသည္။
(၂၀၀၆) ခုႏွစ္တြင္မူ ႏ်ဳကလီးယား ဓာတ္ခြဲခန္းမ်ား တည္ေထာင္ႏိုင္ရန္ လုိအပ္ေသာ ကိရိယာမ်ားကို ေျမာက္ကိုရီးယားထံမွ ၀ယ္ယူသည္။ ထိုအေတာအတြင္း ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖို ေဆာက္လုပ္ေရးကိုလည္း ျမန္မာ စစ္အစိုးရက ပိုမိုအားထည့္လာခဲ့သည္။ မူူလက ယခုထက္ ပိုေစာၿပီး ေဆာက္လုပ္လိုေသာ္လည္း ကုန္က်ေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း(၅၀၀)မွ်ရွိမည့္ စီမံကိန္းအတြက္ ရန္ပံုေငြ မလံုေလာက္မႈေၾကာင့္ ေရႊ႕ဆိုင္းထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ယခုအခါတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယား၏ အကူအညီေၾကာင့္ ပိုမိုအဆင္ေျပေသာ နည္းလမ္းသစ္မ်ားကို သိရွိလာၿပီျဖစ္ရာ ဓာတ္ေပါင္းဖို စီမံကိန္းကိုလည္း အသက္သြင္းရန္ ႀကံစည္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံထြက္ သယံဇာတမ်ားကို ရုရွားႏိုင္ငံသို႔ ေစ်းေပါေပါျဖင့္ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ေနသလို ယခုထိ ပညာေတာ္သင္ (၄၆၀၀)ေက်ာ္ကို ရုရွားသို႔ ပို႔လႊတ္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ျပည္သူမ်ား ရရွိခံစားသင့္သည့္ ႏိုင္ငံပိုင္ ေငြေၾကးမ်ားအားလံုးကို ႏ်ဴကလီးယား စမ္းသပ္မႈအတြက္ ပံုေအာ အသံုးခ်ခဲ့သည္။ အတိတ္က သမၼတ ခ်န္ဒူး၀မ္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သတ္ၿပီး သံတမန္ဆက္သြယ္မႈပင္ ျဖတ္ေတာက္ထားခဲ့သည့္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေရး အရွိန္ျမွင့္ ေဆာင္ရြက္သည္။
ထိုအေျခအေနမ်ား အားလံုးတို႔သည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ အေနႏွင့္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ားအား မည္မွ် ေတာင့္တေနေၾကာင္း ဆက္စပ္ ခန္႔မွန္းႏိုင္ေပသည္။ ျမန္မာအဖို႔ ရုရွား၊ တရုတ္ႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔အေပၚ အားကိုးအားထား ျပဳၿပီး လက္နက္ ထုတ္လုပ္ေရး ႀကံဆေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ႏ်ဴကလီးယားအတြက္ အဓိက လိုအပ္ေသာ ယူေရနီယမ္ မိုင္းတြင္းမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ေတြ႕ရွိႏိုင္သည္ဟု သတင္းမ်ားလည္း ထြက္ေပၚေနသည္။ ေက်ာက္ျပဳန္း၊ ေဖာင္းျပင္ႏွင့္ ေက်ာက္ဆင္ ေဒသမ်ားတြင္ ယူေရနီယမ္ ထြက္ရွိႏိုင္သည္ဟု ပညာရွင္မ်ားက ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။
ထိုေဒသမ်ားတြင္ ထြက္ရွိသည့္ ယူေရနီယမ္ ဓာတ္သတၱဳမ်ားအား တူးေဖာ္ထုတ္လုပ္ႏိုင္ရန္ ျမန္မာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားက စီစဥ္လ်က္ ရွိၾကသည္။
(၂၀၀၂)အတြင္း MIG-29 ေခတ္မီ ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္မ်ား ေရာင္းခ်မႈႏွင့္အတူ ရုရွားႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရအေပၚ လက္နက္အကူအညီမ်ား ယခုထိ ေပးေနဆဲျဖစ္သည္။ ႏ်ဴကလီးယားႏွင့္ ပတ္သတ္သမွ် တိုက္ရိုက္ အကူအညီမ်ား ေပးမည္ မဟုတ္လ်င္ေတာင္ ထိေရာက္ေသာ အေထာက္အကူမ်ား ေပးေနဖြယ္ ရွိေနေသးသည္။ ေျမာက္ကိုရီးယားကမူ မည္သည့္ႏိုင္ငံ၏ မ်က္ႏွာကိုမွ ၾကည့္ရန္မလိုေပ။
ျမန္မာ စစ္အစိုးရ၏ ႏ်ဴကလီးယား အစီအစဥ္အား ၎တို႔စိတ္ႀကိဳက္ အလိုရွိသလို ပံ့ပိုးသြားဖြယ္ရွိသည္။ ကမာၻ႕ Major Power အသစ္ ျဖစ္လာသည့္ တရုတ္ႏိုင္ငံကလည္း အေရွ႕ေတာင္ အာရွေဒသအတြင္း ၎တို႔၏ ၾသဇာအာဏာကို အေမရိကန္ႏွင့္အၿပိဳင္ တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ရွိရာ မဟာမိတ္ျဖစ္သည့္ ျမန္မာအစိုးရအား ေထာက္ခံသြားမည္မွာ မလြဲႏိုင္ေခ်။ အထူးသျဖင့္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ ပိုင္ဆိုင္လာမည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ အင္အားအႀကီးမားဆံုး လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ ၾသဇာႀကီးမား လာမည္ျဖစ္ရာ တရုတ္အဖို႔ အေကာင္းဆံုး စစ္ေရး မဟာမိတ္ႏိုင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံ ရရွိသြားမည္ ျဖစ္သည္။
တရုတ္ အစိုးရမွ (၂၀၂၀)ခုႏွစ္ မတိုင္မီ ျမန္မာ စစ္အစိုးရအေနႏွင့္ ႏ်ဴကလီးယား ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးသြားမည္ဟု ကတိျပဳထားေၾကာင္း သတင္းမ်ားပင္ ထြက္ေပၚလ်က္ ရွိသည္။
ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ဟူသည္ စြမ္းအား အလြန္ ထက္ျမက္ေၾကာင္း လူတိုင္း သေဘာေပါက္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဟီရိုရွီးမား ျဖစ္ရပ္ႀကီးသည္ ႏ်ဴကလီးယား စြမ္းအင္၏ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုး ျပယုဂ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကမာၻ႕ႏိုင္ငံမ်ားသည္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား ျပန္႔ပြားသြားမည္ကို အလြန္စိုးရိမ္ၾကၿပီး လိုက္လံ ကာကြယ္ တားဆီးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ စစ္ေရးမူ၀ါဒ ျပင္းထန္ေသာ၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕၏ လက္ထဲသို႔သာ အဆိုပါ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား ေရာက္ရွိသြားမည္ဆိုပါက မည္မွ် အႏၱရာယ္ ႀကီးလာႏိုင္ေၾကာင္း လူတိုင္း နားလည္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ျမန္မာ စစ္အစိုးရသည္ မည္သို႔ေသာ အစိုးရ ျဖစ္သည္ကို အထူး ေျပာစရာ မလိုေတာ့ပါ။ ထိုသို႔ေသာ အာဏာရူး၊ စစ္ဘီလူးမ်ားလက္သို႔ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား အမွန္တကယ္ ေရာက္ရွိသြားမည္ဆိုပါမူ ……… ဆက္မေတြး ရဲေတာ့သလို၊ ဆက္မေရးရဲေတာ့ေသာေၾကာင့္ ယခုေဆာင္းပါးအား ဤေနရာတြင္ အဆုံးသတ္လိုက္ပါသည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရ၏ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ထုတ္လုပ္ေရး အစီအစဥ္မွာ လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ႏိုင္ေျခ နည္းေနေသးေသာ္လည္း ေလွ်ာ့တြက္ထား၍ မရႏိုင္ေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ဆိုင္ရာ ပညာရွင္မ်ားက သတိျပဳ ေျပာဆိုလာခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မတရား ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေသာ စစ္အစိုးရသည္ (၂၀၀၇) စက္တင္ဘာလတြင္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည့္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေပၚ လူမဆန္စြာ ပစ္ခတ္ သတ္ျဖတ္ခဲ့မႈမ်ားအား တစ္ကမာၻလံုးမွ ၀ိုင္း၀န္းရႈတ္ခ်ေနသည့္ ဖိအားမ်ားေၾကာင့္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား ထုတ္လုပ္ေရးတြင္ ပိုမို အာရံုစိုက္ၿပီး ေဆာင္ရြက္လာဖြယ္ ရွိသည္။ ကုလသမဂၢ အအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားအား ႏ်ဴကလီးယား ၿခိမ္းေျခာက္မႈျဖင့္ တုန္႔ုျပန္ႏိုင္ရန္ အာဏာရူး ျမန္မာစစ္အစိုးရက ရည္ရြယ္ထားဟန္ ရွိသည္။
လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ရုရွား၏အကူအညီျဖင့္ ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖိုတစ္ခု တည္ေဆာက္သြားရန္ စီစဥ္ၿပီးျဖစ္သည္။ စြမ္းအင္ထုတ္လုပ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ေဆာက္လုပ္ထားေသာ အဆိုပါ ဓာတ္ေပါင္းဖိုတြင္ လက္နက္ ထုတ္လုပ္ႏိုင္ျခင္း လံုး၀မရွိေသာ ယူေရနီယမ္(၂၃၅)ကို အသံုးျပဳမည္ ျဖစ္သည္။ ထိုပမာဏသည္ လက္နက္မ်ား ထုတ္လုပ္ႏိုင္မည့္ ယူေရနီယမ္ သန္႔စင္မႈ၏ (၂၀)ရာခိုင္ႏႈန္းမွ်သာ ရွိသည္ဟု သိရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဓာတ္ေပါင္းဖိုသည္ ျမန္မာအစိုးရ၏ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ဆန္းမ်ား ျပဳလုပ္သြားႏိုင္ေရး ရည္ရြယ္ခ်က္အေပၚ တိုက္ရိုက္ အက်ိဳးျပဳမည္ဟု မဆိုႏိုင္ေပ။ သို႔ေသာ္လည္း ႏ်ဴကလီးယား စြမ္းအင္အား ရင္းရင္းႏွီးႏွီး အသံုးျပဳခြင့္ ရလာမႈသည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ လက္ေအာက္ခံ ႏ်ဴကလီးယား ပညာရွင္မ်ားအတြက္ ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ တိုးတက္လာေစမည့္ လက္ေတြ႕နယ္ပယ္ တစ္ခုသဖြယ္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
တိုင္းျပည္၀င္ေငြ အမ်ားစုကို လက္နက္မ်ား ၀ယ္ယူ တပ္ဆင္ေရးအတြက္ အစဥ္တစိုက္ အသံုးခ်ခဲ့သည့္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရ အေနႏွင့္ လက္နက္မ်ားထဲတြင္ ဖ်က္ဆီးအား အႀကီးမားဆံုးျဖစ္ေသာ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား ပိုင္ဆိုင္ေရးအတြက္ လြန္ခဲ့ေသာ (၁၀)ႏွစ္ေက်ာ္ကတည္းက စတင္လႈပ္ရွားလာခဲ့သည္။
(၁၉၉၇)တြင္ DSA အပါတ္စဥ္ (၄၂)ေက်ာင္းဆင္း အရာရွိမ်ားအား အိႏၵိယသို႔ ေစလႊတ္ၿပီး ႏ်ဴကလီးယား ပညာရပ္မ်ား သင္ယူႏိုင္ရန္ ညွိႏိႈ္င္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ အစပိုင္းတြင္ အဆင္ေျပေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္မူ အိႏၵိယႏိုင္ငံ အေနႏွင့္လည္း နည္းပညာ အားနည္းေနေၾကာင္း ရိပ္မိခဲ့ေသာ စစ္အစိုးရက သေဘာတူညီမႈအား ျပန္လည္ ပယ္ဖ်က္လိုက္သည္။
ျမန္မာ စစ္အစိုးရသည္ ၎တို႔၏ ၾသဇာအာဏာ ဆက္လက္ တည္တံ့ေရးအတြက္ ႏ်ဴကလီးယား ပိုင္ဆိုင္မႈသည္သာ အေကာင္းဆံုး အေျဖျဖစ္သည္ဟု တရားေသ ယံုၾကည္ထားေသာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ အစီအစဥ္တစ္ခုအား ဖန္တီးရန္ ႀကံစည္ၾကျပန္သည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္မူ လက္နက္အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံတစ္ခု ျဖစ္ေသာ ရုရွားႏိုင္ငံႏွင့္ ဆက္္သြယ္မိေလေတာ့သည္။
ျမန္မာစစ္အစိုးရႏွင့္ ရင္းႏွီးေသာ ဆက္ဆံေရးရွိသည့္ တရုတ္အစိုးရက ဆက္သြယ္ေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ကၽြန္းသစ္၊ ပတၱျမား စသည္တို႔အပါအ၀င္ ျမန္မာ့သယံဇာတမ်ားအား မ်က္စိက်ေနေသာ ရုရွားအစိုးရက နည္းပညာပိုင္း အကူအညီေပးရန္ သေဘာတူလိုက္သည္။ ထိုအခါတြင္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ဆိုင္ရာ နည္းပညာမ်ားအား အာသာငမ္းငမ္း လိုခ်င္မက္ေမာေနသည့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရအဖို႔ ဖိုးက်ိဳင္းတုတ္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စစ္အရာရွိမ်ားအား ႏ်ဴကလီးယား သင္တန္းမ်ား ပို႔ခ်သြားရန္ ရုရွားအစိုးရက သေဘာတူ လိုက္ၿပီးေနာက္ ျမန္မာအစိုးရတြင္ ရုရွားသို႔ ပညာေတာ္သင္ စစ္သည္မ်ား ႏွစ္စဥ္ ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။ ပထမအသုတ္အျဖစ္ (၂၀၀၁)တြင္ အရာရွိ (၁၅၀)အား ရုရွားသို႔ ပို႔လႊတ္သည္။ ျမန္မာအေနႏွင့္ ႏ်ဴကလီးယား နည္းပညာမ်ား ရရွိလာျခင္းေၾကာင့္ စစ္အစိုးရ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္ လက္နက္ ထုတ္လုပ္ေရး အစီအစဥ္ႏွင့္ ပိုမိုနီးစပ္လာေသာ္လည္း ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား ထုတ္လုပ္သြားရန္ လိုအပ္ေနသည့္ စြမ္းအင္မ်ား ရရွိႏိုင္ရန္မူ မ်ားစြာခက္ခဲေနဆဲ ျဖစ္သည္။
တရုတ္ႏွင့္ ရုရွားတို႔သည္ ႏ်ဴကလီးယား ပိုင္ဆိုင္ၿပီးေသာ ႏုိင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း အေမရိကန္ႏွင့္ အေနာက္အုပ္စု၏ အၿငိဳအျငင္ကို မခံလိုေပ။ ထို႔အတူ ကမာၻေပၚတြင္ နာမည္ဆိုးျဖင့္ ေက်ာ္ၾကားေသာ အစိုးရ အဖြဲ႕တစ္ခုအား ကုလသမဂၢ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီ အၿမဲတမ္း အဖြဲ႕၀င္မ်ားအေနႏွင့္ ယူေရနီယမ္ အပါအ၀င္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ ထုတ္လုပ္ေရး လိုအပ္ေသာ ပစၥည္းမ်ား ေထာက္ပံ့သြားရန္ စဥ္းစားထားပံု မရေခ်။
ထိုအေျခအေနအေပၚ နားလည္ထားသည့္ ျမန္မာအစိုးရအေနႏွင့္ ၎၏ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ား ေအာင္ျမင္ေအာင္ ျဖည့္ဆည္းေပးမည့္ လက္တြဲေဖာ္သစ္အား ထပ္မံရွာေဖြရျပန္သည္။ ထိုအခါ ေျမာက္ကိုရီးယားသည္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရ ရိုက္ကူးတင္ဆက္ေနသည့္ ႏ်ဴကလီးယား ဇာတ္လမ္းတြဲႀကီးတြင္ အဓိက ဇာတ္ေဆာင္ႀကီး ျဖစ္လာေလေတာ့သည္။
ျမန္မာႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔တြင္ တူညီမႈ မ်ားစြာရွိၾကသည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ အေပါမ်ားဆံုး ပိုင္ဆိုင္သည့္ အရာမ်ားမွာ စစ္လက္နက္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးမွ ျပည္သူမ်ားသည္ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုသည္ကို လံုးသလား၊ ျပားသလားဟု ကြဲျပားေအာင္ မသိၾကေခ်။ ေျမာက္ကိုးရီးယားမွာလည္း အေမရိကန္ကုိ အႏ်ဴျမဴကိစၥ အဆံုးသတ္ေရး (၆) ႏုိင္ငံ မဟာမိတ္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပဲြ သေဘာတူညီခ်က္အရ ညိႇႏိႈင္းထားရာ ၄င္းတုိ႔ ဖ်က္ဆီးပစ္မည့္ ႏ်ဴကလီးယား ပစၥည္းတခ်ိဳ ႔ကို ျမန္မာႏိုင္ငံသုိ႔ လွ်ိဳ ႔၀ွက္စြာ ေရာင္းခ်ျခင္းျဖင့္ အေမရိကန္ အကူအညီႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ စားနပ္ရိကၡာမ်ား၊ သယံဇာတမ်ား ရရွိမႈ (ႏွစ္ေကာင္စား) သြားႏိုင္မည့္ အစီအစဥ္ကုိ ႀကံစည္ထားဟန္ တူပါတယ္။
ေျမာက္ကိုရီးယား နိင္ငံျခားေရး၀န္ၾကီး ပတ္ရီခ်န္း ( Pak Ui Chun ) နဲ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦးဥာဏ္၀င္းတုိ႔ ေတြ႔ဆံုေနစဥ္ထို႔ျပင္ ႏွစ္ႏိုင္ငံ အစိုးရမ်ားသည္ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေနေသာ ျပည္သူမ်ားအတြက္ သနားဂရုဏာသက္စြာ ေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္ၿပီး ေစာင့္ေရွာက္ေနသည့္ အစိုးရမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ယခုအခါတြင္ေတာ့ ကမာၻေပၚတြင္ နာမည္အပ်က္ဆံုး အစိုးရအခ်င္းခ်င္း ေပါင္းဆံုမိၾကသည္။ ႏိုင္ငံတကာ၏ ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈမ်ားအား ခံေနရသည့္ အထီးက်န္၊ အပယ္ခံႏိုင္ငံ အခ်င္းခ်င္း လက္တြဲမိၾကသည္။ ထိုအခါတြင္ေတာ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွ လူသတ္အစိုးရသည္ ၎၏ ႏ်ဴကလီးယား အိပ္မက္အား လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္ ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္ အလြန္ နီးစပ္လာေတာ့သည္။
ေျမာက္ကိုရီးယားသည္ ႏ်ဴကလီးယား ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ကြန္ျမဳနစ္ ႏိုင္ငံေတာ္ျဖစ္သည္။ စစ္လက္နက္ ေတာင့္တင္းသည္။ စစ္သည္အင္အား မ်ားျပားသည္။ စစ္နည္းပညာ ျမင့္မားသည္။ ထိုသို႔ေသာ ႏိုင္ငံတစ္ခုသည္ ၎၏ ရန္ဘက္ အေမရိကန္ႏွင့္ အႀကီးအက်ယ္ အတိုက္အခံ ျဖစ္ေနေသာ ျမန္မာ စစ္အစိုးရအား ကူညီသြားရန္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။ (၂၀၀၃)မွစၿပီး ျမန္မာတပ္မေတာ္ အရာရွိမ်ား ေျမာက္ကိုရီးယားသို႔ သြားေရာက္ကာ ႏ်ဴကလီးယား ပညာရပ္မ်ား သင္ယူၾကသည္။
(၂၀၀၆) ခုႏွစ္တြင္မူ ႏ်ဳကလီးယား ဓာတ္ခြဲခန္းမ်ား တည္ေထာင္ႏိုင္ရန္ လုိအပ္ေသာ ကိရိယာမ်ားကို ေျမာက္ကိုရီးယားထံမွ ၀ယ္ယူသည္။ ထိုအေတာအတြင္း ႏ်ဴကလီးယား ဓာတ္ေပါင္းဖို ေဆာက္လုပ္ေရးကိုလည္း ျမန္မာ စစ္အစိုးရက ပိုမိုအားထည့္လာခဲ့သည္။ မူူလက ယခုထက္ ပိုေစာၿပီး ေဆာက္လုပ္လိုေသာ္လည္း ကုန္က်ေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း(၅၀၀)မွ်ရွိမည့္ စီမံကိန္းအတြက္ ရန္ပံုေငြ မလံုေလာက္မႈေၾကာင့္ ေရႊ႕ဆိုင္းထားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ယခုအခါတြင္ ေျမာက္ကိုရီးယား၏ အကူအညီေၾကာင့္ ပိုမိုအဆင္ေျပေသာ နည္းလမ္းသစ္မ်ားကို သိရွိလာၿပီျဖစ္ရာ ဓာတ္ေပါင္းဖို စီမံကိန္းကိုလည္း အသက္သြင္းရန္ ႀကံစည္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံထြက္ သယံဇာတမ်ားကို ရုရွားႏိုင္ငံသို႔ ေစ်းေပါေပါျဖင့္ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ေနသလို ယခုထိ ပညာေတာ္သင္ (၄၆၀၀)ေက်ာ္ကို ရုရွားသို႔ ပို႔လႊတ္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ျပည္သူမ်ား ရရွိခံစားသင့္သည့္ ႏိုင္ငံပိုင္ ေငြေၾကးမ်ားအားလံုးကို ႏ်ဴကလီးယား စမ္းသပ္မႈအတြက္ ပံုေအာ အသံုးခ်ခဲ့သည္။ အတိတ္က သမၼတ ခ်န္ဒူး၀မ္ကိစၥႏွင့္ ပတ္သတ္ၿပီး သံတမန္ဆက္သြယ္မႈပင္ ျဖတ္ေတာက္ထားခဲ့သည့္ ေျမာက္ကိုရီးယားႏွင့္ ဆက္ဆံေရး တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေရး အရွိန္ျမွင့္ ေဆာင္ရြက္သည္။
ထိုအေျခအေနမ်ား အားလံုးတို႔သည္ ျမန္မာစစ္အစိုးရ အေနႏွင့္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ားအား မည္မွ် ေတာင့္တေနေၾကာင္း ဆက္စပ္ ခန္႔မွန္းႏိုင္ေပသည္။ ျမန္မာအဖို႔ ရုရွား၊ တရုတ္ႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယားတို႔အေပၚ အားကိုးအားထား ျပဳၿပီး လက္နက္ ထုတ္လုပ္ေရး ႀကံဆေနဆဲ ျဖစ္သည္။ ႏ်ဴကလီးယားအတြက္ အဓိက လိုအပ္ေသာ ယူေရနီယမ္ မိုင္းတြင္းမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းတြင္ ေတြ႕ရွိႏိုင္သည္ဟု သတင္းမ်ားလည္း ထြက္ေပၚေနသည္။ ေက်ာက္ျပဳန္း၊ ေဖာင္းျပင္ႏွင့္ ေက်ာက္ဆင္ ေဒသမ်ားတြင္ ယူေရနီယမ္ ထြက္ရွိႏိုင္သည္ဟု ပညာရွင္မ်ားက ေျပာဆိုခဲ့ၾကသည္။
ထိုေဒသမ်ားတြင္ ထြက္ရွိသည့္ ယူေရနီယမ္ ဓာတ္သတၱဳမ်ားအား တူးေဖာ္ထုတ္လုပ္ႏိုင္ရန္ ျမန္မာ စစ္အာဏာရွင္မ်ားက စီစဥ္လ်က္ ရွိၾကသည္။
(၂၀၀၂)အတြင္း MIG-29 ေခတ္မီ ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္မ်ား ေရာင္းခ်မႈႏွင့္အတူ ရုရွားႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရအေပၚ လက္နက္အကူအညီမ်ား ယခုထိ ေပးေနဆဲျဖစ္သည္။ ႏ်ဴကလီးယားႏွင့္ ပတ္သတ္သမွ် တိုက္ရိုက္ အကူအညီမ်ား ေပးမည္ မဟုတ္လ်င္ေတာင္ ထိေရာက္ေသာ အေထာက္အကူမ်ား ေပးေနဖြယ္ ရွိေနေသးသည္။ ေျမာက္ကိုရီးယားကမူ မည္သည့္ႏိုင္ငံ၏ မ်က္ႏွာကိုမွ ၾကည့္ရန္မလိုေပ။
ျမန္မာ စစ္အစိုးရ၏ ႏ်ဴကလီးယား အစီအစဥ္အား ၎တို႔စိတ္ႀကိဳက္ အလိုရွိသလို ပံ့ပိုးသြားဖြယ္ရွိသည္။ ကမာၻ႕ Major Power အသစ္ ျဖစ္လာသည့္ တရုတ္ႏိုင္ငံကလည္း အေရွ႕ေတာင္ အာရွေဒသအတြင္း ၎တို႔၏ ၾသဇာအာဏာကို အေမရိကန္ႏွင့္အၿပိဳင္ တိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ရန္ ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ရွိရာ မဟာမိတ္ျဖစ္သည့္ ျမန္မာအစိုးရအား ေထာက္ခံသြားမည္မွာ မလြဲႏိုင္ေခ်။ အထူးသျဖင့္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ ပိုင္ဆိုင္လာမည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအေနႏွင့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွတြင္ အင္အားအႀကီးမားဆံုး လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ ၾသဇာႀကီးမား လာမည္ျဖစ္ရာ တရုတ္အဖို႔ အေကာင္းဆံုး စစ္ေရး မဟာမိတ္ႏိုင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံ ရရွိသြားမည္ ျဖစ္သည္။
တရုတ္ အစိုးရမွ (၂၀၂၀)ခုႏွစ္ မတိုင္မီ ျမန္မာ စစ္အစိုးရအေနႏွင့္ ႏ်ဴကလီးယား ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးသြားမည္ဟု ကတိျပဳထားေၾကာင္း သတင္းမ်ားပင္ ထြက္ေပၚလ်က္ ရွိသည္။
ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္ဟူသည္ စြမ္းအား အလြန္ ထက္ျမက္ေၾကာင္း လူတိုင္း သေဘာေပါက္ၿပီး ျဖစ္သည္။ ဟီရိုရွီးမား ျဖစ္ရပ္ႀကီးသည္ ႏ်ဴကလီးယား စြမ္းအင္၏ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုး ျပယုဂ္ပင္ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ကမာၻ႕ႏိုင္ငံမ်ားသည္ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား ျပန္႔ပြားသြားမည္ကို အလြန္စိုးရိမ္ၾကၿပီး လိုက္လံ ကာကြယ္ တားဆီးေနျခင္း ျဖစ္သည္။ စစ္ေရးမူ၀ါဒ ျပင္းထန္ေသာ၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႕ တစ္ဖြဲ႕၏ လက္ထဲသို႔သာ အဆိုပါ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား ေရာက္ရွိသြားမည္ဆိုပါက မည္မွ် အႏၱရာယ္ ႀကီးလာႏိုင္ေၾကာင္း လူတိုင္း နားလည္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။
ျမန္မာ စစ္အစိုးရသည္ မည္သို႔ေသာ အစိုးရ ျဖစ္သည္ကို အထူး ေျပာစရာ မလိုေတာ့ပါ။ ထိုသို႔ေသာ အာဏာရူး၊ စစ္ဘီလူးမ်ားလက္သို႔ ႏ်ဴကလီးယား လက္နက္မ်ား အမွန္တကယ္ ေရာက္ရွိသြားမည္ဆိုပါမူ ……… ဆက္မေတြး ရဲေတာ့သလို၊ ဆက္မေရးရဲေတာ့ေသာေၾကာင့္ ယခုေဆာင္းပါးအား ဤေနရာတြင္ အဆုံးသတ္လိုက္ပါသည္။
No comments:
Post a Comment