.

.

.

May 16, 2008

ပန္းရည္စုပ္ ငွက္မ်ား

ဒီပံုျပင္ကေလးကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္.......

ပန္းရည္စုပ္ငွက္ဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္အရွည္ကတစ္ဆယ္ စင္တီမီတာထက္

ငယ္ၿပီးေတာ့အလြန္လွပပါတယ္။အေရာင္စံုတဲ့ ေနေရာင္ျခည္

ခ်ည္မွ်င္မ်ားနဲ ့ ရက္ထားသလုိ အလြန္လွပရႊန္းစုိတဲ့ သက္တန္ ့ေရာင္စံု အေမႊးေတြက

သူတုိ ့ ကိုယ္ကို ဖံုးအုပ္ထားပါတယ္။ အဲဒီငွက္ေတြဟာေတာက္ပတဲ့ ေတာင္ေပၚ ပန္းေတြ

ၾကားမွာရဟတ္ယာဥ္ေတြလုိ ရစ္၀ဲေန

ၾကပါတယ္။ ပန္းမ်ိဳးေစ့ အိမ္ထဲကို အပ္သြားပံု သူတုိ ့ရဲ ့ ႏႈတ္သီးေတြကို ထုိးသြင္းၿပီး ပန္း၀တ္

ရည္မ်ားအား စုပ္ယူေနတာကို ျမင္ေတြ ့ရပါတယ္။

မင္ဂြမ္းႏြန္းရြာ ေနာက္ေက်ာမွာ ၾကည္လင္တဲ့ ေခ်ာင္းေရက စီးဆင္းေနပါတယ္။ ေခ်ာင္း

နံေဘးမွာေတာ့ အရြက္ေတြ ထူထပ္သိပ္သည္းစြာ ေပါက္ေနတဲ့ သရက္ပင္ႀကီး တစ္ပင္ရွိပါ

တယ္။ေသးငယ္တဲ့ ပန္းရည္စုပ္ငွက္အေပါင္းတို ့ ႀကီးစုိးရာ နယ္ေျမျဖစ္ၿပီး သစ္ကိုင္းအားလံုး

နီးနီး ေပၚမွာ ရြံ ့ နဲ ့ ျမက္ပင္ေတြနဲ ့ ဖန္တီးထားတဲ့ ငွက္သိုက္ေတြက တစ္ခုနဲ ့ တစ္ခု လက္မ

အနည္းငယ္ စီသာ ျခားၿပီး အစုအၿပံဳလုိက္ ရွိေနၾကပါတယ္။ မနက္လင္းရင္ ငွက္အုပ္ၾကီးဟာ

ေကာင္းကင္ေပၚမွာ လွပတဲ့ သက္တန္ ့ပံု ဖြဲ ့ၿပီး အစာရွာ ထြက္ၾကပါတယ္။ ညေန ဆည္းဆာ

ငွက္အုပ္ ျပန္နားတဲ့ အခါ သစ္ပင္ႀကီးတစ္ခုလံုး ေရာင္စံု ဖံုးအုပ္သြားပါတယ္။ ပန္းရည္စုပ္

ငွက္ဥေတြ သားေပါက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ငွက္ဖိုေတြက ျပန္ထြက္သြားလုိက္ ျပန္၀င္လာလုိက္နဲ ့

အသိုက္ေရွ ့မွာ နားေနတဲ့ ငွက္မေတြကို အစာ ခြံ ေနၾကပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္ဟာ စမ္းေခ်ာင္းေလး နံေဘးမွာ ေရဆင္းခ်ိဳးေနတုန္း ရုတ္တရက္ ငွက္ေတြရဲ ့ အလန္ ့

တၾကား စူးစူးရွရွ ေအာ္သံေတြ ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ေတာႀကီး

ေျမြေဟာက္ တစ္ေကာင္ဟာ သစ္ပင္ေပၚတက္ၿပီး သစ္ပင္ အထြတ္ထဲ ၀င္သြားတာ ျမင္လုိက္

ရပါတယ္။ ၆ မီတာေလာက္ရွည္ၿပီး ႀကီးထြားကာ သန္မာတဲ့ခႏၶာကို္ယ္နဲ ့ လွ်င္ျမန္စြာလႈပ္ရွား

ႏိုင္လို ့ က်ား၊ က်ားသစ္လုိ ၾကမ္းၾကဳတ္ ရက္စက္တဲ့ သတၱ၀ါမ်ားေတာင္ ေတာႀကီး

ေျမြေဟာက္ကို ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ရွား ေၾကာက္ရြံ ့ ၾကရပါတယ္။ လူကို ေပါက္မိရင္ တစ္နာရီ

မျပည့္ခင္ အသက္ ေပ်ာက္သြားတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အရြက္ ဖားဖား ႀကီးေတြ

ေအာက္မွာ ကမန္းကတန္း ပုန္းၿပီး အေပါက္ ေသးေသးလုပ္ကာ ေခ်ာင္းၾကည့္ေနမိပါတယ္။

ေတာႀကီး ေျမြေဟာက္ဟာ ပင္ျမင့္က သစ္ကိုင္း တစ္ကိုင္းမွာ အျမီးကို ခ်ိတ္၊ ေလထဲမွာ ဆိုင္း

ဆြဲ ၿပီး တန္ ့ ေနတာ ေတြ ့ရပါတယ္။ ဦးေခါင္းကို ပတတ္ ရပ္၊ ပါးပ်ဥ္း ကို ျပန္ ့ကားထားၿပီး

ခရမ္းေရာင္ လွ်ာ ကလည္း ဆတ္ ကနဲ ထြက္လာကာ ငွက္သိုက္ေတြထဲကို လွစ္ကနဲ ငွက္ဥ

တစ္လံုးၿပီး တစ္လံုး ႏႈိက္ယူ စားသံုးေနပါေတာ့တယ္။

ပရိေဒ၀မီး ေတာက္ေနၾကတဲ့ ငွက္မေတြဟာ သူတို ့ရဲ ့ အသိုက္၀န္းက်င္ သစ္ပင္ပတ္လည္မွာ

ပ်ံ၀ဲ ကာ ေအာ္ျမည္ေနၾကပါတယ္။ မၾကာမီ ပန္း၀တ္ရည္ စုေဆာင္းရာမွ ေရာက္လာတဲ့ ငွက္

ဖိုေတြဟာ တိမ္စုိင္တစ္ခုပမာ သစ္ပင္ ႀကီး အေပၚမွာ ပ်ံ၀ဲေရာက္ရွိလာၾကပါတယ္။ ငွက္အခ်ိဳ

ဟာ သစ္ပင္ထိပ္ဆီကို ကြ်မ္းထုိး ခ်ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ ့က ေတာႀကီး ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ရက္စက္

ၾကမ္းၾကဳတ္မႈကို စူးစူး၀ါး၀ါး ၾကည့္ကာ ေလထဲမွာ ပ်ံ၀ဲ ငိုယိုေနၾကသလို ျမင္ေတြ ့ေနရပါ

တယ္။သနားစရာ ေကာင္းလွတဲ့ ငွက္ကေလးေတြဟာ သူတုိ ့ရဲ ့ ဥ ကေလးေတြ သားေပါက္

ကေလးေတြ ၀ါးၿမိဳ ခံေနရတာကို ၾကည့္ၿပီး ျပန္ခုခံဖုိ ့ အားနည္းလွလို ့ ဘာမွ မလုပ္ႏုိင္ဘဲ

မေက်မနပ္ ငို္ယုိေနၾကေပ့ါလုိ ့ ကြ်န္ေတာ္က ေတြးေနမိပါတယ္။ သစ္ပင္ ဘယ္ဘက္ပိုင္းက

ငွက္သိုက္ေတြလည္း ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္သြားကာ ေတာႀကီး ေျမြေဟာက္က ညာဘက္က

အပိုင္းကို ေခါင္းလွည့္လိုက္ပါတယ္။

ေတာႀကီး ေျမြေဟာက္နဲ ့ အျမင့္ခ်င္းတူရာ ေလထဲမွာ ပ်ံ၀ဲေနတဲ့ အျမီးႏွစ္ခြနဲ ့ ပန္းရည္စုပ္

ငွက္တစ္ေကာင္ဟာ ရုတ္တရက္ အျမင့္ကို ပ်ံတက္သြားပါတယ္။ အေတာင္ ႏွစ္ဖက္ကို ၿမဲၿမံ

စြာ သိမ္းသြင္းၿပီး ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ေခါင္းတည့္တည့္ကို ထုိးစိုက္ ဆင္းသက္လုိက္ပါတယ္။

ရွည္လ်ားတဲ့ အသံကို ျပဳၿပီး အပ္ခြ်န္ ပံု ႏႈတ္သီးနဲ ့ ေျမြေဟာက္ မ်က္လံုးကို ထုိုးေဖာက္ဖို ့

ရည္ရြယ္ေပမဲ့ ေျမြေဟာက္ ဦးေခါင္းကို ေရာက္ဖုိ ့ တစ္မီတာ အလုိမွာ ေျမြေဟာက္က ပါးစပ္

ေပါက္ကို ၿဖဲဟထားလုိ ့ ႀကီးမားတဲ့ ညွိဳ ့ ဓာတ္ က ဆြဲယူလုိက္သည့္ ႏွယ္ ငွက္ကေလး ခမ်ာ

ေျမြေဟာက္ရဲ ့ မဲေမွာင္တဲ့ အာခံတြင္းထဲ က်ဆင္းသြားရပါတယ္။ မိမိတို ့ရဲ ့ ဥေတြကို အကာ

အကြယ္ေပးဖုိ ့အသက္စြန္ ့ ဖို ့ ႀကိဳးစားတဲ့ ငွက္ကေလးေတြရဲ ့ သနားစရာ အျဖစ္ကို ၾကည့္ၿပီး

ကြ်န္ေတာ္ ခံစားရပါတယ္။ တျခား ပန္းရည္စုပ္ငွက္ တစ္ေကာင္လည္း အေပၚကို ပ်ံတက္

သြားၿပီး ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ဦးေခါင္း တူရူ သို ့ ထုိးစုိက္ခ်ၿပီး ပထမငွက္ရဲ ့ နမူနာအတုိင္း

လိုက္လုပ္ ျပန္ပါတယ္။သူလည္း ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ၀မ္းဗိုက္တြင္းနက္ ႀကီးထဲ ဆြဲယူျခင္း ခံလုိက္

ရပါတယ္။ ေျမြေဟာက္ ႀကီးဟာ ရာဂစိတ္ ႏိုးၾကား တက္ၾကြၿပီး ေခါင္းတရမ္းရမ္း လွ်ာ တန္း

လန္းနဲ ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ သူရဲေကာင္း စိတ္နဲ ့ စြန္ ့လြတ္

အနစ္နာခံစိတ္မ်ား ငွက္အုပ္အတြင္း ပ်ံ ့ႏွံ ့သြားသလုိ ငွက္ေတြအားလံုး အကုန္နီးပါး အေပၚ

ကို ပ်ံတက္လိုက္ၾကပါတယ္။ ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ဖြင့္ထားတဲ့ ပါးစပ္ေပါက္နဲ ့ ေကာင္းကင္အၾကား

ေရာင္စံု အဖြဲ ့ႀကီးတစ္ခု ျဖစ္ေပၚလာပါတယ္။ ငွက္ေတြဟာ ႏွစ္ေကာင္တြဲ၊ သံုးေကာင္တြဲ၊

ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ဦးေခါင္းတည့္တည့္ ထုိးစုိက္ ခ်လိုက္ၾကပါတယ္။

ပန္းရည္စုပ္ငွက္ေတြ ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ပါးစပ္ေပါက္မွ ၀မ္းဗုိ္က္ထဲ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ က်ေရာက္

သြားတာ ကြ်န္ေတာ္ တိက်စြာမေရတြက္ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ေျမြေဟာက္၀မ္းဗုိက္ႀကီးလဲ လည္ပင္း

ႀကီး ေရာဂါလုိ ေဖာင္းကားကာ ေနာက္ဆံုးမွာ ျပည့္လြန္းမက ျပည့္လာလုိ ့ ပါးစပ္ပိတ္သြားပါ

ေတာ့တယ္။ ေႏွာင့္ေႏွးျခင္း မရွိဘဲ ပန္းရည္စုပ္ငွက္ႏွစ္ေကာင္ဟာ ေျမြေဟာက္ေခါင္းကို ထုိး

ႏွက္လိုက္ပါတယ္။ အပ္ခြ်န္လို ႏႈတ္သီးေတြနဲ ့ ေျမြေဟာက္ရဲ ့ မ်က္လံုးအစံုကို ထုိးေဖာက္

လိုက္ပါတယ္။ေတာႀကီးေျမြေဟာက္ သဲႀကီးမဲႀကီး လႈပ္ရွားေနတာ ေတြ ့လုိက္ရပါတယ္။

နာက်င္ေဒါသအုိး ေပါက္ကြဲ ေနၿပီး တစ္ခ်က္ေပါက္လုိက္ရာ ငွက္ႏွစ္ေကာင္ ေျမြေဟာက္

ပါးစပ္ထဲ ေရာက္သြား ျပန္ပါတယ္။ တုန္လႈပ္ေၾကာက္ရြံ ့ သြားဖုိ ့ ေနေနသာသာ ငွက္ေတြဟာ

တုိက္ပြဲကို အရွိန္ႁမွင့္လိုက္ပါတယ္။ ေျမြေဟာက္ရဲ ့ ေခါင္းေပၚကို ငွက္မိုး ရြာခ်လိုက္သလို ေျမြ

ေဟာက္ရဲ ့ မ်က္ခြံ မဲ့ေနတဲ့ အားနည္းခ်က္ေနရာ မ်က္လံုးအစံုအား ထုိးေဖာက္လိုက္ၾကျပန္ပါ

တယ္။ ေျမြေဟာက္ရဲ ့ မ်က္လံုးအစုံက ေသြးေတြ စထြက္လာၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ ငွက္ေတြရဲ ့

ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ စည္းလံုးညီညြတ္စြာ ထုိ္းႏွက္တုိက္ခုိက္မႈကို မေရွာင္ရွားႏုိင္ေတာ့ဘဲ

ဦးေခါင္းနိမ့္က်သြားကာ သစ္ပင္ေပၚက ေလွ်ာဆင္းသြားပါေတာ့တယ္။ ပါးပ်ဥ္းလည္း ေပ်ာ့

က်သြားၿပီး အႏို္င္က်င့္မႈလည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားပါေတာ့တယ္။ သူ ့အေပၚ ငွက္ေတြက အံုက်င္း

ဖြဲ ့ နားလုိက္ၾကၿပီး ဦးေခါင္းကို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ထုိးေဖာက္ေနရာ ေျမြေဟာက္လည္း

၀က္ရူးျပန္ေနသူလို တြန္ ့လိမ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး ေျမျပင္ေပၚ ဘုတ္ကနဲ ျမည္ကာ က်

သြားပါေတာ့တယ္။ မေသတေသ ျဖစ္ေနတဲ့ ေျမြေဟာက္အေပၚမွာ ငွက္အုပ္ဟာ ငွက္ေစာင္

ၿခံဳသလို ေအာင္ပြဲခံလုိက္ပါေတာ့တယ္။ ငွက္ကေလးေတြရဲ ့ စည္းလံုးညီညြတ္မႈေၾကာင့္ ေျမြ

ေဟာက္ဟာ ေဆြးေျမ ့ေနတဲ့ ေကာက္ရိုးႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းလို ေျမႀကီးေပၚမွာ အသက္ေပ်ာက္

သြားရပါၿပီ။ ေျမြေဟာက္ အေသေကာင္ရဲ ့ ပတ္လည္မွာေတာ့ ပန္းပြင့္ေၾကြေတြ ႀကဲျဖန္ ့ထား

သလို ေရာင္စံုငွက္ေသေတြဟာ ျပန္ ့က်ဲ ေနပါေတာ့တယ္။ လွပၿပီး ေသးငယ္တဲ့ သတၱ၀ါငွက္

ကေလးေတြမွာ ရဲရင့္တဲ့ အသည္း မရွိဘူးလို ့ မထင္လုိက္ၾကပါနဲ ့။ ဒီပံုျပင္ကို ဖတ္ရူၿပီး တစ္စံု

တစ္ခု ခံစား က်န္ရစ္ႏိုင္ပါေစ။

ခင္ျမင့္ေအာင္

1 comment:

Anonymous said...

so touching... great one!